رضا خوش رفتار - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه زنجان

ژئومورفولوژیستها، خواسته یا ناخواسته، عملا با مسائل فلسفی و روششناسی سروکار دارند؛ اما ممکن است همیشه، بهشکلی صریح و روشن، به آنها نپردازند. اگرچه شماری از نویسندگان در مقالات و کتابها به مسائل فلسفی و روششناسی پرداختهاند، تا زمانی که بهصورت فراگیر در ژئومورفولوژی مطرح نشود، اهمیت و همچنین مشکلات آن مشخص نخواهد نشد. همانطورکه ژئومورفولوژی در ابتدا بر اساس کارهای میدانی که مبنای فلسفه طبیعی بود شکل گرفت و یک بار دیگر ژئومورفولوژیست ها باید به دیدگاه های فلسفی، اهمیت بیشتری بدهند.، بار دیگر باید به دیدگاههای فلسفی اهمیت بیشتری دهد.  فقط با نگاه عمیقتر به نگرشها و دیدگاهها درباره طبیعت، چشماندازها، و لندفرمهاست که روششناسی و فلسفه علم ژئومورفولوژی توسعه مییابد. بدون آگاهی از هستی و معرفتشناسی ژئومورفولوژی، این علم بیمعنی خواهد بود. اگرچه از دیدگاههای فلسفی مانند تجربهگرایی در تجزیهوتحلیل لندفرمها استفاده شده است، به کثرتگرایی در ژئومورفولوژی باید توجه بیشتری شود. در این مقاله، با استفاده از منابع معتبر متعدد، اهمیت توجه به فلسفه علم ژئومورفولوژی به روش تحلیلی نقد و بررسی شده است. چون یکی از چالشهای آینده علم ژئومورفولوژی پرداختن بیشتر به استدلالهای فلسفی و اندیشمندانه است، ارتباط متقابل بین فلاسفه علم و ژئومورفولوژیستها میتواند آغاز این راه باشد.

تبیین علمی, ژئومورفولوژی, لندفرم ها, هستی/ معرفت شناسی