رسول محمدجعفری - دانشگاه شاهد/هیات علمی
حسین محققی - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه علامه طباطبایی

یکی از خدمات مهمی که قرآن پژوهان از دیرباز و به ویژه، در دوره معاصر در آستانه قرآن ارائه کرده اند، سعی بر ترجمه آیات قرآن جهت فهم همگانی است. به رغم همه این تلاش­ها، گاه به دلیل کم توجهی به قواعد ادبی، در ترجمه­ها لغزش هایی پدیدار گردیده است. از جمله، ترجمه ساختار «ود» و «لو» -که در دوازده موضع قرآن به کار رفته­اند- است. بنابر ادله ادبی-قرآنی، «لو» در این ساختار، مصدریه بوده و با صله اش به تاویل مصدر رفته و مفعول به برای فعل «ود» است و طبق قول بسیاری از لغت­نامه های معتبر عربی آنچه که در ساختار فعل «ود» و «لو» معنای تمنی می دهد فعل «ود» و نه «لو» است. بررسی سیزده ترجمه مشهور قرآن، نشان داده که ترجمه ها غالبا یا برای «ود» معادل یابی ناصوابی داشته و با تعابیری چون: «دوست دارد» و «خوش دارد» به خطا رفته اند و یا در ترجمه «لو» با تعابیری چون: «ای کاش» و «کاش» و حرف ربطی «که»، لغزش داشته اند و یا همزمان در ترجمه هر دو واژه «ود» و «لو» اشتباه کرده اند. در  ترجمه این دوازده آیه؛ رضایی پنج بار ترجمه صحیح، مکارم چهار نوبت ترجمه صحیح، حداد عادل دو بار ترجمه صحیح، صفارزاده و قمشه ای نیز هر کدام یک نوبت، ترجمه صحیح ارائه کرده اند.

ترجمه قرآن, لغزش های مترجمان, «ود», «لو»