نقش عوامل محیطی در مکان گزینی و تکوین محوطه های اشکانی شمال خراسان (بخش میانی کریدور کپه داغ- آلاداغ)

ویژگی های بستر جغرافیایی و محیطی یک منطقه، نقش بنیادین در نحوه ی شکل گیری استقرارهای انسانی و تداوم حضور آنان در یک منطقه جغرافیایی دارد. طبیعت امکاناتی را در اختیار انسان قرار می دهد و انسان براساس شناخت خود از آن امکانات در راستای اهدافش بهره برداری می کند و بدینسان رابطه متقابل انسان و طبیعت شکل می گیرد. میزان کیفیت و نحوه شکل گیری استقرارهای انسانی و نوع کاربری آنها بر حسب ویژگی های محیطی، شکل دهنده مبحث بوم شناسی با هدف شناخت میزان رابطه متقابل انسان و محیط است. مقاله پیش رو حاصل پژوهش های میدانی در خصوص شناسایی محوطه های اشکانی، بررسی مولفه های زیست محیطی موثر در روند شکل گیری و گسترش استقرارگاه های اشکانی در بخش میانی کریدور کپه داغ/آلاداغ است. این بستر جغرافیایی منطبق بر دره ساختمانی اترک کشف رود می باشد. در این پژوهش، محوطه های اشکانی از طریق بررسی های میدانی، مقایسه گونه شناختی سفالینه های سطحی و شرایط زیست بوم مورد مطالعه و تحلیل باستان شناختی قرار گرفته اند. هدف از این بررسی ها، شناخت و درک چگونگی رابطه ی زیست بوم منطقه با سکونتگاه های اشکانی بوده است. برای نیل به این مقصود، نتایج یافته های باستان شناسی این پژوهش همراه با اطلاعات جغرافیایی و آماری در محیط نرم افزاریGIS  پردازش گردید تا بتوان نسبت به چرایی شکل گیری این محوطه ها در بستر تاریخی دوره اشکانی در بخش میانی کریدور کپه داغ/آلاداغ آگاهی یافت.

Keywords:

اشکانیان , شمال خراسان , بررسی های باستان شناسی , زیست بوم , GIS