اثربخشی جزء اکتیو در جاذب دینامیکی ارتعاشات

جاذب دینامیکی ارتعاشات، یک سیستم فرعی مکانیکی است که برای کاهش یا از بین بردن ارتعاشات ناخواسته در یک سیستم اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. جاذب دینامیکی ارتعاشات پسیو برای عملکرد خود فقط به پارامترهای اجزاء سیستم خود (جرم و فنر و دمپر) وابسته است ولی جاذب دینامیکی ارتعاشات اکتیو برای انجام کارش نیازمند ورودی از منبع یا منابع انرژی بیرون از سیستم خود نیز می باشد. در این مقاله تئوری حاکم بر طراحی جاذب های دینامیکی ارتعاشات سیستم های خطی دو جرمی میرا (دارای دمپر) در هر دو فاز اکتیو و پسیو تشریح و کاربردهای عملی جاذب های دینامیکی ارتعاشات در برخی از زمینه های مهندسی از جمله تیرها، وسایل نقلیه سطحی هلیکوپتر، و صندلی هواپیما ذکر خواهد شد. نشان داده خواهد شد که محدودیت ها و ایرادهای جاذب های دینامیکی ارتعاشات پسیو را میتوان تا حد قابل قبولی توسط اضافه نمودن یک جزء اکتیو به جاذب دینامیکی ارتعاشات، برطرف نمود

Keywords:

جاذب دینامیکی ارتعاشات , تشدید , پسیو , اکتیو