روشی نوین جهت بهبود فرآیند ریفکتورینگ

ریفکتورینگ نر مافزار یک تکنیک استاندارد و رایج برای تضمین کیفیت نرم افزار است. هدف از ریفکتورینگ بهبود کیفیت نرم افزار از طریق تغییر ساختار آن و در عین حال حفظ رفتار نرم افزار است. اما، ریفکتورینگ خود یک فرآیند یپچیده نرم افزاری است. از این رو، استفاده از ابزارهایی جهت اتوماتی ککردن فرآیند ریفکتورینگ یک نیاز مبرم است. امروزه با اعمال ریفکتورینگ بر روی مدل، توسعه نرم افزار سریع تر و پیچیدگی فرآیند ریفکتورینگ کاهش یافته است. ریفکتورینگ بر روی مدل این امکان را به توسعه دهندگان نرم افزار می دهد تا ساختار سیستم را در یک سطح بالاتر و فارغ از جزئیات کد مشاهده کنند و در نتیجه اشکالات سیستم و همچنین بهبود آن از طریق ریفکتورینگ را به سادگی درک کنند. در این پژوهش یک روش نوین جهت بهبود ساختار برنامه از طریق ریفکتورینگ در سطح مدل ارائه شده است . در روش پیشنهادی سیستم نرم افزاری به صورت یک ساختار گرافیکی نمایش داده می شود و اشکالات طراحی که در نرم افزار وجود دارند و کاندیدهایی برای ریفکتورینگ می باشند نیز با نمادهایی به صورت یک نقص به تصویر کشیده می شوند. کاربر با نگاه به نمایش ارائه شده نواقص تصویر را شناسایی و ریفکتورینگ مناسب برای رفع آنها را اعمال می نماید. در این فرآیند تعاملی، کاربر همچنین می تواند اثر ریفکتورینگ های اعمال شده را از طریق نمایش ساختار بهبود داده شده به سادگی درک نماید. ابزار پیاده سازی شده براساس ۱۰ معیارمورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج ارزیابی براساس ۳ سیستم نرم افزاری جاوا و ۱۹ شرکت کننده، موفقیت ابزار در اکثر معیارهای مورد بررسی را نشان داد. در واقع، ابزار در تشخیص مشکلات طراحی و نمایش موثر آنها به کاربران و همچنین ارائه راهکارهایی جهت بهبود آنها با درصد بالایی ( ۹۰ %) مورد پذیرش کاربران قر ار گرفت و کاربران تمایل به استفاده از ابزار ارائه شده در پروژه های آتی خودشان داشتند .

Keywords:

ریفکتورینگ , کداسمل , بهبود کد برنامه , توسعه نرم افزار , نمودار کلاس