طراحی بهینه سیستم های ذخیره ساز انرژی با در نظرگیری منابع انرژی تجدیدپذیر و عدم قطعیت بار

در شبکه های آتی معمول منابع و برنامه ها به صورت ترکیبی در مطالعات مطرح می گردند. اهداف ترکیب تکنولوژی ها و برنامه های مختلف در کنار یکدیگر عمدتا شامل: کاهش پیک بار، کاهش هزینه انرژی، بهبود پارامترهای فنی شامل پروفیل ولتاژ و تلفات و جایابی منابع ذخیره بر اساس تاثیر آنها در میزان کاهش پیک شبکه و تلفات و یا ترکیب آن با برنامه های مدیریت بار مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله، مساله جایابی و تعیین اندازه ذخیره سازهای انرژی مورد مطالعه قرارگرفته است. جایابی در جهت بیشینه کردن سود بدست آمده از تاسیس واحدهای تولید پراکنده و بهره برداری از ذخیره سازها انجام می پذیرد. از این رو توابع هدف مساله جایابی از مولفه های مختلفی تشکیل شده است. مولفه های تشکیل دهنده تابع هدف مساله جایابی شامل سود بدست آمده از بهره برداری واحد تولید پراکنده، سود بدست آمده از کاهش تلفات توان شبکه، هزینه نصب ذخیره ساز انرژی، سود بدست آمده از کاهش انرژی خریداری شده از شبکه بال دست می باشد. مدل به کار رفته به منظور جایابی، مبتنی بر رفتار احتمالاتی تابش خورشید، مصرف کننده های انرژی و اپراتورهای بازار برق می باشد. به منظور مدل سازی طبیعت تصادفی توان خروجی نیروگاه های خورشیدی از تابع چگالی احتمال و برای مدل سازی بار و قیمت برق از روش سناریوبندی استفاده شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی ها نشان می دهد که روش پیشنهادی با استفاده از جایابی و مدیریت شارژ و دشارژ باتری ها به خوبی توانایی مدیریت تولید نیروگاه های خورشیدی را دارد.

Keywords:

جایابی , باتری , عدم قطعیت , منابع تولید پراکنده , بازار برق.