بررسی رابطه پرخاشگری نوجوانان با نارضایتی از فعالیت های اوقات فراغت مورد پژوهش: دانش آموزان هنرستانی منطقه ۱۵ تهران)

پرخاشگری یکی از شایع ترین مشکلات در بین نوجوانان و رایج ترین نوع بزهکاری به شمار می رود که به سبب ارتکاب آن وارد کانون های اصلاح و تربیت می شوند. پژوهش حاضر سعی دارد رابطه میان پرخاشگری و نارضایتی از فعالیت های اوقات فراغت در میان نوجوانان را تبیین کند و برای نیل به این مقصود، میانگین سطح نارضایتی از فعالیت های اوقات فراغت را در بین نوجوانان (پرخاشگر و آرامش طلب مورد مقایسه قرار داده است. این پژوهش بر روی ۳۸۷ نفر از دانش آموزان هنرستانی در منطقه ۱۵ شهر تهران انجام شده است و این افراد به دو گروه تقسیم شده اند: نوجوانان پرخاشگر (۱۸۷ دانش آموز) و نوجوانان آرامش طلب (۲۰۰ دانش آموز)؛ از نتایج پژوهش چنین حاصل شد که افزایش میانگین پرخاشگری با سطوح نارضایتی از فعالیتهای اوقات فراغت ارتباط مستقیم دارد. همچنین یافته های پژوهش به وجود تفاوت های معنادار آماری در سطوح نارضایتی از فعالیت های اوقات فراغت بین نوجوانان پرخاشگر اشاره می کند. نگارنده با توجه به یافته های پژوهش توصیه ها و پیشنهاداتی را به منظور بهبود و کارایی برنامه ریزی های مرتبط با اوقات فراغت نوجوانان ارائه می کند.

Keywords:

پرخاشگری , بزهکاری , خشونت , اوقات فراغت , نوجوان.