رتبه بندی عوامل موثر بر بهینه کاوی پرورش منابع انسانی در آموزش و پرورش با استفاده از تکنیک Topsis (مطالعه موردی : آموزش و پرورش منطقه خورش رستم)

بهینه کاوی یک فرایند سیستماتیک و پیوسته از ارزیابی محصولات خدمات و روش هاست که در مقایسه با سازمان های مشابه مانند آموزش و پرورش کشورهای دیگر، که به عنوان پیشگام مطرح هستند انجام می پذیرد و درواقع ابزاری موثر در دست مدیران جهت بهبود فرایندهای کاری است. بهینه کاوی که با نام «الگوبرداری از بهترین ها» نیز معروف است. هدف پژوهش حاضر رتبه بندی عوامل موثر بر بهینه کاوی پرورش نیروی انسانی در سازمان آموزش و پرزرش منطقه خورش رستم بود. روش تحقیق : تحقیق حاضر با توجه به هدف مورد مطالعه کاربردی و از جهت روش استنتاجی و توصیفی- تحلیلی (استقرایی) و از جهت طرح تحقیق پیمایشی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده است که به تایید اساتید حوزه منابع انسانی در آموزش و پرورش و اساتید دانشگاه رسیده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه متخصصان و مدیران آموزش و پرورش منطقه خورش رستم بوده اند که از بین آن ها تعداد ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمندگلوله برفی) به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تجزیه و تحلیل داده ها: در قسمت آمار توصیفی از جداول و نمودارها استفاده شد و برای رتبه بندی عوامل موثر بر بهینه کاری از تکنیک تاپسیس استفاده شده است. نتایج: از بین افراد مورد بررسی ۷۰٪ مرد و مابقی زن بوده اند و از این بین ۹۳٪ متاهل و ۷٪ مجرد بوده اند. با استفاده از تکنیک دلفی عوامل مورد بررسی که شناسایی شده بود به تایید نخبگان و کارشناسان در دو مرحله رسید، این عوامل عبارتند از طرح ریزی، تحلیل، جستجو، مشاهده، تطبیق فرهنگ و ساختار. با توجه به نتایج تکنیک تاپسیس از بین این عوامل طرح ریزی دارای بالاترین اولویت و به ترتیب بعد از آن تحلیل، مشاهده، جستجو، ساختار، تطبیق و فرهنگ وجود دارد.

Keywords:

بهینه کاوی منابع انسانی , منابع انسانی , رتبه بندی , تاپسیس , آموزش و پرورش