بررسی اثر بخشی آموزش گروهی واقعیت درمانی به والدین بر کاهش تعارضات والد-نوجوان و استرس والدگری

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر آموزش گروهی واقعیت درمانی بر کاهش تعارضات والد-نوجوان و استرس والدگری بود. بدین منظور از بین دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر نورآباد ممسنی، تعداد ۴۰ نفر از نوجوانانی که بیشترین تعارضات را در روابط با والدینشان در پاسخگویی به "پرسشنامه فراوانی و شدت تعارضات والد- نوجوان" ، گزارش کردند، به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۲۰) نفر) و کنترل ۲۰) نفر)، قرار داده شدند که با در نظر گرفتن شرایط ورود به مطالعه و خروج از مطالعه تعداد آزمودنیهای هر گروه به ۱۳نفر تقلیل داده شد . سپس مادران، پرسشنامه شاخص استرس برای والدین نوجوانان (SIPA) را تکمیل کردند و نمرات به عنوان نمره پیش آزمون در نظر گرفته شد. مادران گروه آزمایش تحت مداخلهی آموزش گروهی واقعیت درمانی به صورت ۸ جلسه یک ساعتی، قرار گرفتند. این در حالی بود که مادران گروه کنترل، هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان مداخله، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. در نهایت داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس یک طرفه (ANCOVA)، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش گروهی واقعیت درمانی بر کاهش فراوانی و شدت تعارضات والد-نوجوان و همچنین کاهش استرس والدگری، اثربخش بوده است. با توجه به یافته های به دست آمده پیشنهاد میگردد آموزش هایی ویژه هم بر روی والدین و هم بر روی نوجوانان در جهت کاهش تعارضات والد- نوجوان و همچنین کاهش استرس والدگری انجام گیرد.

Keywords:

واقعیت درمانی , نظریه انتخاب , تعارض والد- نوجوان , استرس والدگری