بررسی سطح خود-تنظیمی و خرده مقیاس های آن در میان دانشجویان دختر و پسر دانشگاه هرمزگان

هدف از این پژوهش بررسی متغیر خود-تنظیمی و خرده مقیاس های آن در میان دانشجویان دختر و پسر دانشگاه هرمزگان است. به همین منظور نمونه ای متشکل از ۴۲۲ نفر (با لحاظ نسبت جنسیت) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان دانشجویان دانشگاه هرمزگان انتخاب شدند و به پرسشنامه خود-تنظیمی مارکوس و همکاران (SRI-S) پاسخ دادند. داده های به دست آمده از این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که گروه های جنسیتی حداقل در یکی از متغیرهای خود-تنظیمی و برخی خرده مقیاس های دارای اندازه معنیداری در سطح ۰/۰۰۱ میباشد. به طوری که دانشجویان دختر در نمره کل خود-تنظیمی و خرده مقیاس آشکارسازی احساسات و نیازها و دانشجویان پسر در خرده مقیاس قاطعیت، میانگین نمرات بالاتری کسب کردند.

Keywords:

خود-تنظیمی , دانشجویان , خرده مقیاسهای خود-تنظیمی