سمیه مرادی پور - کارشناسی ارشد، تکنولوژی آموزشی، اداره آموزش و پرورش شهرستان کرمانشاه

در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ در اوایل سال تحصیلی یکی از دانش آموز ان با جسه ریز، چرت زدنهای مکرر، دوری کردن دیگر دانش آموز ان از او بدلیل ظاهر نامناسب و مسخره کردنش، نوشتن املاء در حد فقط چند کلمه توجه ام را به خودش جلب کرد و سعی برای جمع آوری اطلاعات بیشتر و پیدا کردن علت مشکل او کردم. با مصاحبه با معلم سال گذشته و والدینش پی به مشکل گوشه گیری و کند نویسی او بردم، در طول ترم اول اطلاعات زیادی را از طریق مشاهده، مصاحبه و بررسی پرونده اش به دست آوردم. با مشورت گرفتن از از مشاور و مدیر مدرسه و مطالعه مطالبی در مورد گوشه گیری و کند نویسی راه حلهای زیادی را برای رفع این مشکلات پیدا کردم، آنها را دسته بندی کرده و بهترین و مناسب ترین آنها را انتخاب نمودم، سعی برآن بود راه حلها قابل اجرا و موثر باشند. اهم آنها شامل روشهایی برای درمان کندنویسی مانند هوانویسی و فشردن پاکن آجری، جارودستی و پاک کردن حبوبات بود. به موازات درمان کندنویسی از راه حلهایی هم برای درمان گوشه گیری استفاده کردم و از مادرش درخواست همکاری نمودم. در ابتدای ترم دوم شروع به اقدامات برنامه ریزی شده کردم، با استفاده از روش های متنوع املاء کلاس را به محیطی جذاب برای دانش آموز ان تبدیل کردم، دانش آموز ان را گروه بندی و مشارکت گروهی را مهمترین اصل برایشان قرار دادم. مشاوره با همکاران و استفاده از تجربیات و پیشنهادات آنان باعث شد که از گروهی که او درآن قرار داشت درخواست همکاری کنم و انگیزه لازم را برای همکاری آنها با تشویق و دادن امتیاز فراهم ساختم. با روشهای نوین تدریس املا،گروه بندی دانش آموز ان، همکاری مادرش و نظرات همکارانم توانستیم به مشکلات غلبه کنیم و مشکل کند نویسی و گوشه گیری او را تا حد زیادی بهبود ببخشم که باعث شد از لحاظ درسی و روابط اجتماعی نیز پیشرفت چشم گیری داشته باشد.

گوشه گیری، انزوا، کندنویسی، اختلال نوشتاری، مشارکت گروهی، دانش آموز