مقایسه اثربخشی تدریس مجازی و سنتی بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر دزفول

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی روش های تدریس آموزش مجازی و سنتی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر دزفول در سال ۱۴۰۰ بود. نوع پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهر دزفول میباشد. نمونه ای به حجم ۴۵ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. جهت گردآوری داده های پژوهش از خودکارآمدی تحصیلی (ASES) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تحلیل واریانس مانکوا و آنکوا تحلیل شدند. یافته ها نشان داد روش تدریس مجازی بطور معنادار بر نمره خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان موثر است و در مقایسه با روش سنتی، تفاوت معناداری در افزایش میزان این متغیر در دانش آموزان دارد. که این تفاوت به نفع تدریس مجازی می باشد.

Keywords:

آموزش مجازی , سنتی , خودکارآمدی تحصیلی