نقش واسط های خود ایده آل بدنی در رابطه نارضایتی بدنی و مقایسه اجتماعی در زنان دارای وزن اضافه شهر تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر نقش واسطه ای خود ایده آل بدنی در رابطه نارضایتی بدنی و مقایسه اجتماعی در زنان دارای وزن اضافه شهر تهران یود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیکهای تغذیه و رژیم درمانی شهر تهران در فاصله زمانی ۱۳۹۹-۴۰۰ که دارای پرونده بودند که به صورت سرشماری ۶۱۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تصویر بدنی لیتلتون، آستوم و پیوری ( ۲۰۰۵ )، مقیاس مقایسه اجتماعی گیبونز و بانک (۱۹۹۹) و پرسشنامه کلیشه سازی بدن ایده آل توسط استیک و گراس((۱۹۹۸ جمع آوری و با روش آماری رگرسیون و معادلات ساختاری با نرم افزار spss-۲۵ و Amos-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج رگرسیون نشان داد مقایسه اجتماعی p=۰/۰۰۰) و ( =۰/۳۵ و خود ایده آل بدنی p=۰/۰۰۵) و ( =۰/۱۴ به طور مثبت و معناداری نارضایتی بدنی را در زنان دارای اضافه وزن پیش بینی کرده اند. همچنین یافته ها نشان دادند که همایندی مثبت و معناداری بین مقایسه اجتماعی با خود آیده ال بدنی p=۰/۰۰۰) و ( =۰/۳۰ وجود دارد. همچنین نتایج معادلات ساختاری نشان داد خود ایده آل بدنی رابطه بین نارضایتی تصویر بدنی و مقایسه اجتماعی را به صورت جزئی واسطه میکند. نتیجه گیری: با توجه به رابطه بین متغیرهای مورد پژوهش پیشنهاد میشود برای کاهش نارضایتی تصویر بدنی ناهماهنگی شناختی بین خود واقعی و خودآیده آل بدنی را کاهش دهند.

Keywords:

خود ایده آل بدنی , نارضایتی بدنی , مقایسه اجتماعی