بررسی تاثیر شادکامی و انگیزش تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان الشتر

هدف از پژوهش حاضر، " بررسی تاثیر شادکامی و انگیزش تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان الشتر" است. روش پژوهش از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد پژوهش۵۵۰ نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان الشتر هستند، که با کمک فرمول کوکران تعداد ۲۲۵ نفر از بین آنها به شیوه خوشه ای چندمرحله ای تصادفی به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد شادکامی آکسفورد (OHI)، انگیزش تحصیلی (AMS) و برای بررسی پیشرفت تحصیلی از معدل دانش آموزان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی و چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که: بین شادکامی و انگیزش تحصیلی با پیشرفت تحصیلی ارتباط مستقیم و مثبتی وجود دارد، فرضیات پژوهش تایید شدند و نتایج نشان داد واریانس پیشرفت تحصیلی همزمان توسط شادکامی و انگیزش تحصیلی قابل تبیین است، همینطور شادکامی و انگیزش تحصیلی هر کدام به صورت جداگانه میتوانند واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین کنند.

Keywords:

شادکامی , انگیزش تحصیلی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان مقطع ابتدایی.