چگونه توانستم ازخودبیگانگی دانش آموزان نسبت به آموزش مجازی را کاهش دهم.

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 167

This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

EBRCCONF01_515

تاریخ نمایه سازی: 26 مهر 1400

Abstract:

مطالعه ای تحت عنوان اقدام پژوهی حاضر به بررسی تاثیر استفاده از چارچوب اجتماع کاوشگر و کاهش احساس ازخودبیگانگی دانش آموزان نسبت به فرآیند آموزش با روش مطالعه موردی پرداخته است. در سال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۴۰۰ به علت مجازی و الکترونیکی شدن کلاسها شاهد بی رغبتی و افت تحصیلی بودم و در اینجا براساس نظریات جامعه شناسانی همچون، سیمن، مارکس، دورکیم، مرتن و زیمل مفروضی برای اینجانب بوجود آمده که دانش آموزان دچار ازخودبیگانگی شده اند؛ سپس از طریق ابزارهایی هچون مشاهده مستقیم، مصاحبه با دانش آموزان و همکاران به بررسی و حل این مساله پرداختم و تلاش کردم از طریق مدل یا چارچوب اجتماع کاوشگر و - همچنین کمک گرفتن از کلاس معکوس - و عطف توجه به مسئله حضور، با نگاه ویژه به حضور اجتماعی - به بهبودبخشی و کاستن مسئله بیگانگی نسبت به فضای آموزشی بپردازم. یافته های اقدام پژوهی حاضر بیانگر این است که ایجاد فضایی صمیمانه در کلاسها سبب احساس تعلق دانش آموزان به کلاسها شده است. و فضای گفتگویی در کلاسها دانش آموزان را به شرکت در مباحث کلاس علاقمند کرده است. مباحث نظری که با مصداقهای ملموس در زندگی روزمره دانش آموزان همراه شد، سبب فهم بهتر و علاقه بیشتر آنها به کلاسهای مجازی شده است.

Authors

مهدی داودیان

دانشجوی دکتری جامعه شناسی اداره آموزش و پرورش رامسر،دبیرستان شهید افتخاری