غلامرضا اسگندری - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
نادر بهلولی - گروه مدیریت، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
غلامرضا رحیمی - گروه مدیریت، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
سید عبداله حجتی - گروه برنامه ریزی علوم تربیتی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

چکیده هدف: هدف این پژوهش طراحی مدل بهینه انعطاف­پذیری منابع انسانی در سازمان تامین اجتماعی به روش استنتاج فازی می باشد. پژوهش حاضر به صورت پژوهش ترکیبی (کیفی- کمی) انجام شده است. روش: بر این اساس در بخش اول تحقیق به منظور ارایه مدلی جامع از انعطاف­پذیری منابع انسانی، از روش پژوهشی کیفی فراترکیب سندلوسکی و باروسو (۲۰۰۷) استفاده شده است. یافته­ها: بدین ترتیب که بعد از شناسایی مقولات، مفاهیم و کدهای انعطاف­پذیری منابع انسانی، مدل مفهومی اولیه تحقیق شکل گرفت. در بخش دوم پژوهش به منظور ارایه ترکیب مطلوب مولفه­های مدل به گونه ای که بتوان انعطاف­پذیری منابع انسانی را بهینه نمود از روش مدل سازی ریاضی (سیستم خبره فازی) استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش در مرحله مدل سازی ریاضی متشکل از خبرگان دانشگاهی و مدیران سازمان تامین اجتماعی به تعداد ۲۰ نفر می باشد. نتیجه: نتایج بخش اول تحقیق نشان می­دهد که مدل مفهومی اولیه تحقیق با استفاده از روش فراترکیب، متشکل از شش بعد اصلی، ۸ مولفه و ۲۱ کد (شاخص) می­باشد. همچنین نتایج بخش دوم تحقیق نشان می­دهد که اگر کارکنان سازمان­ تامین اجتماعی؛ ۱/۱۱ درصد به بعد انعطاف­پذیری وظیفه­ای، ۳/۱۲ درصد به بعد انعطاف­پذیری ارتباطی، ۶/۳۴ درصد به بعد انعطاف­پذیری مهارتی، ۵/۳۱ درصد به بعد انعطاف­پذیری رفتاری، ۸/۳ درصد به بعد انعطاف­پذیری شناختی و ۴/۶ درصد به بعد انعطاف­پذیری اخلاقی توجه و تمرکز نمایند آنگاه انعطاف­پذیری منابع انسانی آن­ها به میزان ۹/۶۰ درصد بهینه می­شود.

کلیدواژه: انعطاف پذیری, انعطاف پذیری منابع انسانی, ترکیب بهینه, استنتاج فازی