طاهر محبوبی - دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه متغیرهای خودپنداره شغلی، باورهای انگیزشی و فراشناخت با کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان آذربایجان غربی است. روش پژوهش حاضر از نوع  کاربردی و کمی است که روش متناسب با آن با توجه به موضوع و اهداف پژوهش، روش توصیفی-تحلیلی است که با بهره گیری از آزمون همبستگی در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دانشجویان مراکز دانشگاه پیام نور استان آذربایجان غربی ۱۱۷۸۴ نفر (شامل ۵۴۳۴ مرد و۶۳۵۰ زن) است. تعداد نمونه  ۱۱۷۸ نفر (۵۵۰ مرد و ۶۲۸ زن) است که با روش نمونه گیری طبقه­ای – تصادفی انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسش نامه خودپنداره شغلی (شفیع آبادی، ۱۳۸۱)، پرسشنامه راهبردهای انگیزشی (پینتری چودیگروت، ۱۹۹۰)، پرسش نامه فراشناخت- ۳۰ (ولز و کارترایت- هاتون، ۲۰۰۴). کارآفرینی روبینسون و همکاران (۱۹۹۱) است. برای تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی (نمودار، میانگین و ...) و تحلیلی (ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته­های پژوهش ضریب همبستگی خودپنداره شغلی با کارآفرینی کل آزمودنی­ها و در سطح ۰۱/۰ معنی­دار است. ضریب همبستگی باورهای انگیزشی نیز با کارآفرینی کل آزمودنی­ها در سطح ۰۱/۰ معنی­دار بود. هم­چنین ضریب همبستگی فراشناخت با کارآفرینی کل آزمودنی­ها در سطح ۰۱/۰ معنی­دار بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه متغیرهای پیش­بین خودپنداره شغلی، باورهای انگیزشی و فراشناخت با کارآفرینی کل آزمودنی­ها در سطح ۰۱/۰ معنی­دار است. نتایج نشان داد هرچه ویژگی‍های خودپنداره شغلی و فراشناخت دانشجویان بیشتر باشد، خلاقیت آن­ها بیشتر است و کارآفرین‍تر هستند.

کارآفرینی, خودپنداره شغلی, باورهای انگیزشی, فراشناخت, دانشگاه پیام نور