مقایسه میزان خودانضباطی و سطوح آن در شرایط کاری مختلف در بین کارکنان تولید

خودانضباطی عبارت است از توانایی انجام کار درست حتی زمانی که کسی اهمیتی به پیامد اشتباه ندهد، و هدف پژوهش حاضر مقایسه خودانضباطی و سطوح آن بین کارکنان تولیدی یک کارخانه صنعتی با توجه به شرایط کاری آنها است. روش پژوهش پس رویدادی از نوع علی مقایسه ای است. نمونه تحقیق۳۰۰ شرکتکننده بودند که بهطور خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودانضباطی است که ضریب همسانی درونی نمره کل آن ۸۳/۰ بدست آمد. F محاسبه شده در سطح ۰۱/۰ برای متغیرهای خودانضباطی کل، سطح غیراخلاقی و سطح چسبندگی معنی دار بود. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که گروه دارای شرایط کاری سبک نسبت به گروههای شرایط کاری سنگین، خودانضباطی بیشتری داشتند. یافته های پژوهش نشان داد که خودانضباطی با تغییر شرایط کاری تغییر کرد. فراهم آوردن شرایط کاری مناسب در سازمانها، می تواند به افزایش خودانضباطی در افراد کمک کند.

Keywords:

خود انضباطی , شرایط کاری سنگین , شرایط کاری سبک , کارکنان تولید