مسعود ناری قمی - دکتری معماری دانشگاه تهران (پردیس هنرهای زیبا) و مدرس دانشکده معماری و هنر دانشگاه کاشان و استادیار دانشگاه فنی و حرفه ای

در این مقاله نخست با روش استدلال منطقی، مدلی چهارگانه از انواع ممکن مطالعه رابطه معماری مسکونی با اسلام ارائه شده است. این مدل­ها عبارتند از: پژوهش بر مبنای اولویت انسان، پژوهش مبتنی بر اولویت مسکن، پژوهش بر مبنای اولویت اسلام در دو دسته انسان­محور و محیط­محور. سپس ادبیات موضوع در هر روش و منابع اصلی آن و نیز چارچوب کلی نظری چنین رویکردی به بحث گذاشته و در جدولی تفصیلی جمع­بندی شده است. پس از آن به صورت نمونه موردی، پژوهش­های معاصر بر روی موضوع زنان مسلمان و فضای مسکونی، بررسی و پس از دسته­بندی روش­شناسانه از آنها در سه حوزه مکان فرهنگی، مکان­سازی فرهنگی و مکان­سازی مکان فرهنگی، به محتوای تحلیلی هر روش پرداخته شده است. سرانجام نتیجه­گیری شده که تحقیقاتی که مبدا ورود خود به بحث را ویژگی­های انسان، انتخاب می­کنند، از منظر تطبیق با دو حوزه بحث (اسلام و معماری مسکن)، قابلیت­های نظری بهتری را دارند 

اسلام, انسان, مسکن, زنان, گونه شناسی پژوهش, مکان فرهنگی