تفاوتهای سبکهای رهبری تحول گرا با تعامل گرا در مدیریت دولتی

مدیریت دانش موتور جدیدی است که می تواند شکاف ها و فاصله ها را بردارد. موسسات آموزشی بهره ور از مدیریت دانش، غنای دانش علمی خود را به درجه بالاتری از کیفیت، ابداع و کارآیی می رسانند به نظر می رسد رهبران با استفاده از یافته های رهبری جدید و اتخاذ سبک های رهبری منطبق با علم امروز می توانند مدیریت را گسترش دهند. در این ارتباط یکی از جدیدترین نظریه های سبک رهبری، سبک رهبری تحول گرا تعامل گرا است که نسبتا از جامعیت بیشتری برخوردار است. سبک رهبری تحول گرا از سبک های نوین و جدید رهبری است که جزء تئوری های نئوکاریزماتیک قرار می گیرد و به همین دلیل مورد توجه محققان و پژوهشگران بسیاری واقع شده است. سازمان های امروزی نمی توانند روند و سرعت تغییرات را متوقف سازند، بلکه تنها می توانند تردیدها، نوسانات و بی ثباتی ها را به فرصتها یی برای آموختن، تطابق و هم خوانی مطلوب تبدیل کنند. جهت مقابله با این محیط نامطمئن و تغییرات مستمر، نیاز به افرادی در نقش رهبر به شدت احساس می شود. جهان نیازمند رهبرانی تحول گرا خواهد بود. رهبری تحول گرا و تعامل گرا به عنوان یکی از پارادایم های رهبری در روان شناسی سازمانی است که مورد تحقیق گسترده ای رضایت زیردستان قرار گرفته است.( ضیایی و همکاران ؛ ۱۳۸۹ : ۱۵-۱۴). در پزژوهش حاضر پس از بیان پییشینه و تعاریف رهبری تحول گرا ، تفاوتهای سبکهای رهبری تحول گرا با تعامل گرا و تاثیرات این رهبری را در سازمان ها بررسی نماییم .

Keywords:

سبک رهبری , نظریه رهبری تحول گرا , نظریه رهبری تعامل گرا