تحلیل عدالت فضایی در برخورداری از خدمات شهری اهوازدر سال۱۳۹۳

در شهرستان اهواز از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهر در دهه های گذشته، پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدمات شهری بوده که زمینه ساز نابرابری در میزان برخورداری از کاربریهای خدمات شهری در سطح شهر شده است. رشد شتابان جمعیت شهری و ناتوانی در پاسخگویی به نیاز این جمعیت- که ناشی از آمادگی نداشتن برای رویارویی با این وضعیت بود- نقطه شروعی برای پیدایش نابرابریهای مختلف شد. نابرابری های اجتماعی قبل از هر چیز در معیارهای زندگی بازتاب میشود و به نوبه ی خود با مفهوم فرصتها و کیفیت زندگی ارتباط دارد. بنابراین توسعه نامنظم و رشد بی رویه شهراهواز در چند دهه اخیر با توزیع اتفاقی کاربریها و سرانه های شهری همراه بوده است .در این پژوهش سعی شده است با تحلیل عدالت فضایی و توسعه شهری در ارایه خدمات شهری شهر اهواز با روند توزیع خدمات شهری بیشتر آشنا شده و با درک نابرابری های فضایی در مناطق هر چه بیشتر در جهت نیل به عدالت فضایی در شهر گام بر داریم .در راستای دستیابی به اهداف پژوهش، با جمع آوری اطلاعات و آمار در گام نخست هشت شاخص از میان شاخص های خدمات شهری شامل فعالیت فضای سبز- سرانه فضای سبز- وضعیت پارکینگ- فعالیت اجراییات خدمات شهری- وضعیت تجهیزات هوشمند سازی حمل و نقل ،تعمیر و نگهداری تجهیزات هوشمند سازی حمل و نقل ،ماشین آلات تخصصی پسماندو تجهیزات ایستگاه های آتش نشانی در مناطق هفتگانه شهر اهواز انتخاب گردید.سپس جهت اولویت بندی مناطق در هر یک از شاخصهای مورد نظر از دو روش ویکور و تاپسیس استفاده گردید.در گام بعد رتبه نهایی مناطق با استفاده از روش میانگین رتبه ها در هر کدام از شاخصها به صورت مجزا برای هر روش مشخص گردید.در گام آخر نیز با کمک روش بردا و کپ لند رتبه نهایی مناطق در مجموع هر دوروش مذکور به دست آمد.بر اساس نتایج به دست امده مسلم شد که ناحیه ۳و۴ شهرداری اهواز در مجموع شاخص های مورد بررسی ،با کسب رتبه اول در نهایت از برخورداری و توجه بیشتری بهره مند بوده است.همچنین مناطق ۱و۲و۷ شهرداری اهواز مشترکا کمترین میزان بهره مندی از خدمات شهری مورد بررسی را داشته است.

Keywords:

عدالت , توسعه شهری , خدمات شهری