به کارگیری دمای سطح زمین مستخرج از تصاویر ماهواره ای به منظور پهنه بندی تبخیر و تعرق مرجع

تبخیر و تعرق مرجع یکی از مهم­ترین پارامترهای موردنیاز جهت تعیین نیاز آبی گیاهان، انجام مطالعات اقلیمی و هیدرولوژیکی و مدیریت منابع آب است. هدف از این پژوهش، پهنه­بندی تبخیر و تعرق مرجع با بهره­گیری از تصاویر سنجنده MODIS بود که در حوضه سفیدرود انجام شد. برای این منظور، از بین محصولات سنجنده MODIS، دمای سطح زمین انتخاب و بر اساس آن، مقادیر دماهای حداقل و حداکثر روزانه هوا برای محدوده مطالعاتی با به کارگیری دو مدل رگرسیون خطی چندگانه و مدل غیرخطی مبتنی بر ماشین بردار پشتیبان مدل­سازی شد. نقشه پهنه­بندی تبخیر و تعرق مرجع برای محدوده مطالعاتی به روش هارگریوز-سامانی تهیه شد. در ادامه با بسط یک مدل رگرسیون خطی، تبخیر و تعرق مرجع حاصل از روش هارگریوز-سامانی به تبخیر و تعرق مرجع به روش فائو-پنمن-مانتیث تبدیل و نقشه پهنه­بندی آن برای منطقه مورد مطالعه استخراج شد. بر اساس تحلیل­های انجام شده، مدل­های ماشین بردار پشتیبان و رگرسیون چندمتغیره به ترتیب برای مدل­سازی دماهای حداقل و حداکثر انتخاب و ضریب تعیین تعدیل شده حاصل از اعتبارسنجی متقابل برای آن ها به­ترتیب ۸۱/۰ و ۹۲/۰ به­دست آمد. نتایج حاصله حاکی از امکان برآورد مکانی تبخیر و تعرق مرجع با دقتی مناسب بر اساس الگوریتم مبتنی بر استفاده تلفیقی از داده­های ماهواره ای دمای سطح زمین و مدل­های آماری بود. پهنه­بندی تبخیر و تعرق مرجع می­تواند برای هر منطقه دلخواه تنها با در دست داشتن اطلاعات هواشناسی چند نقطه ایستگاهی و با بهره­گیری از دماهای سطح زمین حاصل از تصاویر ماهواره ای استخراج شود.

Keywords:

فائو- پنمن- مانتیث , سنجش از دور , مدل رگرسیونی , نیاز آبی