قاسم زائری - استادیار گروه جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
ابوالفضل ذوالفقاری - عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد
حاجیه محمدعلی زاده - کارشناسی ارشد جامعه شناسی-دانشگاه شاهد

واقعه «انقلاب فرهنگی در دانشگاه­ها» (۱۳۵۹)، به­عنوان پیامد ضروری و گریزناپذیر انقلاب اسلامی، به مباحثات گسترده و اتخاذ سیاست­گذاری­های متنوعی در حیطه های آموزشی، مدیریتی و فرهنگی نظام آموزش عالی دامن زد. مقاله حاضر با شناسایی صورت بندی گفتمانی حاکم بر این واقعه، نشان می­دهد که در آستانه انقلاب اسلامی، خواست همه­گیری در بین طیف­های مختلف نخبگان سیاسی و فرهنگی برای تحول در ساختار علمی و نظام آموزشی کشور وجود داشت و نیروی برآمده از وقوع انقلاب اسلامی، این خواست را به فعلیت رساند و همچنین، به دلیل غلبه نیروهای مسلمان در این زمان، ناگزیر به این واقعه سمت­وسوی «اسلامی» داد. مقاله نشان می د­هد که بافت گفتمانی واقعه «انقلاب فرهنگی در دانشگاه­ها» یکدست نیست و دست­کم چهار گفتمان اصلی در شکل گیری این واقعه دخیل بوده­اند: «گفتمان تحول در نهاد علم»، «گفتمان تحول در روابط علم»، «گفتمان تحول در عالم»، و «گفتمان تحول در علم». در واقع، تنوع سیاست گذاری­های در این مقطع، ناشی از مدخلیت گفتمان­های مختلف و شیوه­های متفاوت معناداری هر یک است، ضمن اینکه رابطه بین گفتمان­ها نیز مرتبه­بندی ­شده است. در این مقاله از شیوه کار فوکو در شناسایی گفتمان­ها بهره برده می شود.

«انقلاب فرهنگی در دانشگاه ها», تحلیل گفتمان, امام خمینی(ره), علم مهذب, علم تمدنی, علم قدسی, نهاد علم, روابط علم