نوشین سودمند - کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه علوم تحقیقات تهران
فرامرز سهرابی - دانشیار روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی
حامد برماس - استادیار دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی کارتون درمانی بر بهبود روابط مادر و کودک با در نظر گرفتن تیپ شخصیتی A و B مادر، در پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی، انجام شد. ابتدا، نمونه ای به تعداد ۷۰ نفر از مادرانی با خصوصیت مشترک، شامل داشتن حداقل ۱ فرزند در رده سنی ۳-۱۲ سال (دارای پدر و مادر) و عضو انجمن مادر و کودک خانه های سلامت از منطقه ۲۲ شهر تهران، پرسشنامه های تیپ شخصیتی B و A (گنجی، ۱۳۸۴)، مقیاس ارزیابی رابطه مادر – کودک (رات، ۱۹۶۱) را در پیش آزمون تکمیل کردند. سپس با توجه به نوع شخصیت A و B به دو گروه و سپس هر گروه شخصیتی مجددا به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه های آزمایشی، در ۸ جلسه ۲ ساعته از کارتون درمانی، در خلال ۸ هفته شرکت کردند و در پایان آموزش، برای بار دوم پرسشنامه های تیپ شخصیتی B و A، مقیاس ارزیابی رابطه مادر– کودک را در پس آزمون کامل کردند. بعد از بررسی نمرات نتایج آزمون آماری "t" نشان داد کارتون درمانی تاثیر معناداری بر بهبود روابط مادر و کودک دارد. از سوی دیگر یافته های تحقیق حاضر نشان داد که نوع شخصیت مادر (A و B) در افزایش یا کاهش روابط مادر و کودک تاثیر معناداری ندارد

کارتون درمانی, روابط مادر و کودک, تیپ شخصیت A/B