مریم اکبری لاکه - Center for Educational Research in Medical Sciences (CERMS), Department of Medical Education, School of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
سیمین شعیبی - Virtual School of Medical Education and Management, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran

مقدمه: برقراری رابطه مناسب بین بیمار و پزشک، جزء اساسی یک مراقبت پزشکی با کیفیت است و ارتباط موثر، نقش مهمی در نظام سلامت کشور دارد. بدلیل اهمیت این صلاحیت و نبودن ابزار ارزیابی مناسب برای آن در فارسی، این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس (DPC) برای ارزیابی ارتباط پزشک و بیمار در مواقع حاد و بحرانی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه نسبت به روانسنجی نسخه فارسی ابزار ارزیابی ارتباط پزشک و بیمار در شرایط حاد و بحرانی ساستریکت و همکاران اقدام شد. جامعه آماری شامل بیماران مراجعه­ کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم­ پزشکی بودند که براساس معیارهای ورود به پژوهش۳۸۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از ترجمه و تطبیق فرهنگی، روایی صوری و محتوایی، پایایی بررسی شد و روایی سازه ای با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی نرم افزار تحلیل عاملی  Lisrel مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از ۳۸۰ نفر شرکت کننده در پژوهش، ۲۳۳ نفر زن بودند و ۱۴۷ نفر مرد.  ۳۴۶ نفر متاهل بودند و بیش از نیمی از آنها ۱۹۸ نفر تحصیلات دیپلم داشتند، ۳۱۵ نفر شاغل بودند. میانگین نسبت روایی محتوا طبق نظر خبرگان ۰/۹۹ بود. در تحلیل عاملی تاییدی تمام ۱۵ گویه بار عاملی بالای ۰/۴ داشتند و این مقیاس در جامعه ایرانی از برازش خوبی برخوردار بود. پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ ۰/۹۶ و با روش آزمون باز آزمون، ۰/۹ بود. نتیجه گیری: ابزار از روایی و پایایی مناسبی در ایران برخوردار است که مدیران نظام سلامت با استفاده از این مقیاس، می توانند متوجه نقاط قوت و ضعف ارتباطی شده  و بر اساس آن، برنامه ­های توانمند سازی و آموزشی طراحی کنند.

Psychometrics, communication skills, acute and critical conditions, روانسنجی, مهارت ارتباطی, شرایط حاد و بحرانی