سیده شبنم عظیمی حسینی - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
نبی اله منصوری - استاد، گروه مهندسی محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رضا عزیزی نژاد - استادیار، گروه بیوتکنولوژی و به نژادی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حسن کریم زادگان - دانشیار، گروه مهندسی محیط زیست، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران

مقدمه: خدمات غیرایمن در عرصه سلامت هم­چنان یک معضل جهانی گسترده به شمار می­آید. گرچه در دهه گذشته پیشرفت قابل ملاحظه ای رخ داده است اما هنوز کاستی­های متعددی وجود دارد و میزان آسیب­های تحمیل شده به بیماران به طور غیرقابل قبولی بالاست. ازآنجاکه ارزیابی مراکز­درمانی منجربه بهبود عملکرد، افزایش سلامت، کاهش حوادث و در نهایت افزایش رضایت بیماران، به عنوان یکی از مهم­ترین ذینفعان این مراکز می­گردد، وجود معیارهای ارزیابی ضروری است و مطالعه­ای یافت نگردید که به معرفی و اولویت­بندی این معیارها بپردازد. روش پژوهش: با بررسی مهم­ترین روش­های ارزیابی مراکز درمانی، معیارهای مرتبط با ایمنی بیمار،جمع­آوری گردیده و میزان اهمیت آنان با استفاده از نظر خبرگان و از طریق روش آنتروپی تعیین می­گردد. یافته ها: یافته­های این پژوهش منجربه استخراج معیارهای مدیریت ایمنی بیمارگردید که به معیار بهداشت و کنترل عفونت در تمامی روش­های ارزیابی بررسی شده، اشاره شده است .در نهایت موارد مذکور در ۱۹ معیار گروه­بندی و اولویت­بندی گردید که معیارهای امکانات درمانی و پایش بیمار و مدیریت ایمنی­بیمار به ترتیب با کسب اوزان ۰/۰۹۸۷ و ۰/۰۸۵۵ بیشترین جایگاه اهمیت را از منظر خبرگان پژوهش به­دست آوردند. نتیجه گیری: در روش­های ارزیابی و مطالعات بررسی شده، معیارهای متفاوتی در زمینه مدیریت ایمنی بیمار ارائه شده است که جمع آوری و بررسی آنان، بستری مناسب جهت ایجاد روش ارزیابی جامعی را فراهم می­آورد. بنابراین از نتایج این تحقیق می توان در جهت خودارزیابی، مقایسه مراکز مختلف و در نتیجه بهبود عملکرد استفاده نمود.

مراکز درمانی, ارزیابی عملکرد, ایمنی بیمار