صاحبه محمدیان منصور - استادیار، گروه اقتصاد، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مقدمه: کمک های خارجی یکی از راه های افزایش مخارج بهداشتی در کشورهای درحال توسعه و کم درآمد جهت نیل به اهداف پوشش جهانی خدمات بهداشتی می باشد. بر این اساس، هدف اصلی این مطالعه بررسی تاثیر کمک های رسمی توسعه و کمک های بهداشتیبر سلامت، در کشورهای درحال توسعه است. روش پژوهش: این مطالعه با استفاده از داده های آماری ۳۳ کشور درحال توسعه (شامل ایران) طی دوره ی زمانی ۲۰۱۷-۱۹۹۵، به بررسی رابطه ی بلندمدت بین سلامت، سهم کمک های رسمی توسعه و کمک های بهداشتی از تولید ناخالص داخلی، سرانه ی پزشک، درآمد، آموزش و شهرنشینی پرداخته است. به این منظور از برآوردگر حداقل مربعات معمولی پویا (DOLS) استفاده شده است. هم چنین، تحلیل داده ها به کمک نرم افزار Eviews انجام شده است. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از برآورد مدل های تحقیق، سهم کمک های بهداشتی از تولید ناخالص داخلی، سرانه ی پزشک، درآمد سرانه، نرخ ثبت نام در دوره های متوسطه (شاخص آموزش) و نرخ شهرنشینی، شاخص سلامت را در بلندمدت بهبود می بخشند؛ اما سهم کمک های رسمی توسعه از تولید ناخالص داخلی، اثر معناداری را بر شاخص سلامت نداشته است. یک درصد اقزایش در سهم کمک های بهداشتی از تولید ناخالص داخلی، در بلندمدت، نرخ مرگ و میر نوزادان را در کشورهای درحال توسعه منتخب حدود ۱۸/۰ درصد کاهش خواهد داد. نتیجه گیری: به کارگیری و مدیریت صحیح کمک های بهداشتی در کشورهای درحال توسعه، می تواند به ارتقای سطح سلامت در این کشورها کمک کند.

سلامت, کمک های رسمی توسعه, کشورهای درحال توسعه, حداقل مربعات معمولی پویا