کنترل شیمیایی علف های هرز شالیزار در شرایط آبیاری تناوبی

کمبود منابع آب، پایداری نظام­های کشت برنج غرقابی دائم را تهدید می­کند. به­منظور بررسی تاثیر طول دوره غرقاب بر کارایی علف کش­ها در کنترل علف های هرز شالیزار و خسارت علف های هرز بر عملکرد برنج، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ به­صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشور-رشت انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل ارقام برنج (هاشمی و گیلانه) و طول دوره غرقاب اولیه (غرقاب به ­مدت ۲، ۴، ۶ ، ۸ و ۱۲ هفته اول پس از نشاکاری غرقاب و سپس آبیاری تناوبی) بود. بر اساس عرف منطقه، ۱۲ هفته غرقاب، معادل غرقاب دائم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که از لحاظ درصد کارایی علف کش­ها اختلاف معنی­داری در بین ارقام هاشمی (۹/۸۷ درصد) و گیلانه (۶/۸۵ درصد) وجود نداشت. با کاهش طول دوره غرقاب اولیه از ۱۲ هفته به ۶ هفته، کاهش معنی­داری در کارایی علف­کش مشاهده نشد، اما با کاهش بیش­تر مدت زمان غرقاب اولیه به چهار و دو هفته، کارایی علف­کش­ها به طور معنی­داری کاهش یافت. حداکثر عملکرد شلتوک (۲/۳۹۸۹ کیلوگرم در هکتار) در تیمار غرقاب دائم+ مصرف علف­کش مشاهده شد و با کاهش طول مدت زمان غرقاب به شش هفته، عملکرد شلتوک برنج به­میزان ۱۰ درصد کاهش یافت که البته از لحاظ آماری معنی­دار نبود. کاهش بیش­تر طول دوره غرقاب به چهار و دو هفته، منجر به کاهش معنی­دار عملکرد شلتوک به ­ترتیب به­ میزان ۱۶ و ۳۱ درصد شد. در مجموع، نتایج این آزمایش نشان داد که تحت شرایط کم­آبی، اعمال حداقل شش هفته غرقاب اولیه جهت دستیابی به کارایی مطلوب علف­کش­ها   (بیش­تر از ۹۰ درصد)، بدون کاهش معنی­دار در عملکرد شلتوک نسبت به تیمار غرقاب دائم ضروری است.

Keywords:

روش آبیاری , کارایی علفکش , کاهش عملکرد , مزارع برنج