پاسخ جوانه زنی، رشد اولیه و فنولوژی جو به پیش تیمار بذر و محلول پاشی سالیسیلیکاسید تحت شرایط تنش شوری

در این پژوهش، اثر غلظت و زمان پیش­تیمار بذر با سالیسیلیک اسید بر جوانه­زنی و رشد اولیه و اثر روش­های کاربرد آن تحت شرایط تنش شوری بر فنولوژی گیاه جو رقم ریحان در دو آزمایش جداگانه مورد مطالعه قرار گرفت.برای این منظور، اثر غلظت (در پنج سطح شاهد، ۵/۰، ۷۵/۰، ۱ و ۵/۱ میلی­مولار) و زمان (در سه سطح ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت) پیش­تیمارسالیسیلیکاسید در آزمایش اول و روش­های متفاوت کاربرد آن (بدون کاربرد، پیش­تیمار و محلول­پاشی در مراحل استقرار، برجستگی دوگانه و گلدهی) تحت شرایط متفاوت شوری (بدون تنش و تنش­های شوری ۶ و ۱۲ دسی­زیمنس برمتر) در آزمایش دوم بررسیشد. هر دو آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۹۳ طراحی و اجرا شد. نتایج آزمایش اول نشان داد کهپیش­تیمار سالیسیلیکاسید با غلظت ۵/۱ میلی­مولار به­مدت ۱۲ ساعت بیشترین تاثیر مطلوب را بر جوانه­زنی و رشد اولیه گیاهچه داشت که برای آزمایش بعدی انتخاب شد.نتایجآزمایش دوم نشان داد که تنش شوری ۶ دسی­زیمنس برمتر موجب کاهش طول دوره­های کاشت تا گلدهی و کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک و شوری ۱۲ دسی­زیمنس برمتر موجب کاهش طول دوره­های کاشت تا آبستنی، کاشتتا گلدهی و کاشتتا رسیدگی فیزیولوژیک شد. پیش­تیمار سالیسیلیکاسید موجب افزایش طول دوره­های رشد شد، درحالی­که تاخیر در کاربرد سالیسیلیکاسید از تاثیر مثبت آن کاست. محلول­پاشی در مرحله استقرار، طول دوره کاشت تا آبستنی، کاشت تا گلدهی و کاشت تا رسیدگی فیزیولوژیک را افزایش داد،اما محلول­پاشی در مرحله گلدهی تاثیری بر فنولوژی بوته­های جو نداشت. به­طور کلی، پیش­تیمار بذر یا محلول­پاشی سالیسیلیکاسید در مراحل اولیه رشد موجب تعدیل تسریع مراحل نمویناشی از تنش شوری شدو با افزایش شدت تنش شوری، کاربرد زودهنگام سالیسیلیکاسید از اهمیت بیشتری برخوردار بود.

Keywords:

آبستنی , استقرار گیاهچه , رسیدگی , گلدهی , نمو