لیلا غلامی - گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
آرمین بالوایه - گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
نبیه کریمی - گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
فاطمه Shokrian - گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری ایران

فرسایش پاشمانی به عنوان اولین مرحله از فرایند فرسایش آبی، توسط اثر قطرات باران بر سطح خاک ایجاد می شود. مقدار پاشمان خاک با تغییر در خصوصیات فیزیکی خاک می تواند تغییر کند. بنابراین حفاظت از خاک سطحی باعث می شود که اثر انرژی قطرات باران بر خاک سطحی کاهش یافته و در نتیجه مقادیر رسوب حاصل از فرآیند فرسایش پاشمانی نیز کاهش یابد. بنابراین پژوهش حاضر با ارزیابی عمل کرد پرلیت با سطح های ۵۰،۲۵ و ۷۵ درصد در شدت بارندگی ۸۰ میلی متر بر ساعت روی فرسایش پاشمانی در سه خاک با کاربری جنگلی، مرتعی و زراعی انجام پذیرفت. آزمایش ها در شرایط آزمایشگاهی و در مقیاس فنجان های پاشمان انجام شد و سپس مقادیر پاشمان در مقادیر مختلف پرلیت و کاربری های متفاوت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر مختلف پرلیت در کاربری های مختلف باعث کاهش پاشمان کل و پاشمان خالص نسبت به تیمار شاهد شد. نتایج هم چنین نشان داد که تاثیر جداگانه کاربری های مختلف و مقادیر مختلف پرلیت بر پاشمان کل و خالص در سطح اعتماد ۹۹ درصد معنی دار بود و نیز تاثیر متقابل مقادیر مختلف پرلیت و کاربری های مختلف بر پاشمان کل در سطح اعتماد ۹۹ درصد معنی-دار بود. هم چنین خاک کاربری های مرتع و زراعی، پرلیت با مقدار ۲۵ درصد بیش ترین تاثیر را در مهار فرسایش پاشمانی نسبت به دو مقدار دیگر داشت. این مقدار منجر به کاهش پاشمان کل به مقدار ۲۷/۵۵ و ۴۸/۵۷ درصد، پاشمان خالص به مقدار ۱۱/۵۵ و ۰۳/۹۱ درصد، پاشمان بالادست به مقدار ۷۸/۶۲ و ۸۵/۳۶ درصد و پاشمان پایین دست به مقدار ۲۳/۵۵ و ۷۲/۶۶ درصد شد.

افزودنی خاک, پاشمان بالادست, پاشمان پایین دست, فرسایش آبی, کاربری اراضی