سید صابر ناصر علوی - دانشجوی دکتری راهوترابری، دانشگاه تربیت مدرس
محمود صفارزاده - ستاد گروه راهوترابری و حملونقل، دانشگاه تربیت مدرس
امیر رضا ممدوحی - استادیار گروه حملونقل، دانشگاه تربیت مدرس
نوید ندیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد راهوترابری، دانشگاه تربیت مدرس

برنامههای شبیهسازی برای تحلیل وضعیت جاری و پیشبینی وضعیت آینده جریان ترافیکبهعنوان یکابزار کارآمد نزد جامعه مهندسین حملونقل و ترافیکقرار دارد. شبیهسازهای کامپیوتری بیشتر جهت بررسی و ارزیابی کارایی ترافیک بهکار میروند. وضعیت کارایی ترافیکبا معیارهای سنجشکارایی از جمله زمان سفر، سرعت و تأخیر توصیفمیشوند. شبیهسازهای ترافیکی، بهعلتمنظور کردن قید فاصله ایمن، نمیتوانند تصادفات را بهطور واقعی شبیهسازی کنند. اخیراً ایدههای نوینی مبنی بر ایجاد مدلهای سنجشایمنی در شبیهسازهای ترافیکی مطرح شده است. وارد کردن بعضی شرایط به جریان ترافیککه در واقعیتمشکل، هزینهبر و بعضاً نشدنی است، بهراحتی در این مدلها صورت میگیرد. در این مقاله، کاستیهای روشهای موجود ارزیابی ایمنی ترافیکبررسی شده و محاسن و کاربردهای بالقوه شبیهسازی ایمنی تشریح میگردد. چندین مدل شبیهسازی ایمنی مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته و کمبودهای آنها تحلیل میشود. در آخر، بر لزوم استفاده از ابزار شبیهسازی برای ارزیابی شرایط ایمنی ترافیکتأکید شده و پیشنهاداتی جهت توسعه مدلهای شبیهسازی ایمنی ارائه میگردد.

جریان ترافیک، شبیهسازی، ایمنی، سلامت شهری