سنجشعوامل موثر بر مطلوبیت پیاده راهها؛ بررسی تطبیقی مسیر پیاده تربیت تبریز و سپه سالار (صف) تهران

پیاده راهها قسمتی از فضاهای شهری هستند که به دلیل دارا بودن برخی ظرفیت های خاص، در تمام یا بخشی از ساعات شبانه روز کاملاً بر روی حرکت سواره بسته شده و به طور کامل به حرکت عابران پیاده اختصاصمییابند. به همین دلیل، پیاده راهها به عنوان عناصری خاطره انگیز و هویت بخش در شهرهای امروزی شناخته می شوند. لذا مسیر های پیاده باید از مطلوبیت کافی برای خرید و گردش و جذب استفاده کنندگان آن گروههای مختلف باشد. مقاله حاضر برآن است تا در مقایسه ای تطبیقی، میزان مطلوبیت پیاده راه تربیتتبریز و مسیر سپه سالار(صف) تهران را از دید استفاده کنندگان مورد بررسی قرار دهد. اهمیت این موضوع بیشتر از آن روست که با مقایسه میزان مطلوبیت و سنجه های تأثیر بر آن، علاوه بر شناخت عوامل مهم مطلوبیت از دید استفاده کنندگان دو شهر با فرهنگ های متفاوت، می توان به جهت گیری های آتی در طراحی فضاهای پیاده کمک نمود. این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی است و تکنیک مورد استفاده در تحقیق حاضر پرسش گری و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد. تحلیل اطلاعات موجود نشان میدهد که از میان شاخص های مطلوبیت محیط، شاخص های اجتماعی در پیاده راه تربیت در ترجیح اهمیت بالاتر نسبت به مسیر سپه سالار (صف) هستند. به طور کلی سنجه های تأثیر گذار بر مطلوبیت فضایی از دید استفاده کنندگان فضاها با هم متفاوت هستند، لیکن میزان مطلوبیت پیاده گذر تربیت از دید استفاده کنندگان بالاتر می باشد. بنابراین فضای پیاده راه سپه سالار(صف) بایستی از لحاظ برنامه ریزی و طراحی مورد بازبینی قرار گیرد

Keywords:

پیاده راه , مطلوبیت , پیاده راه تربیت تبریز , پیاده راه سپه سالار(صف) تهران