مجید علی حوری - دانشجوی دکتری؛ دانشکده مهندسی علوم آب؛ دانشگاه شهید چمران اهواز؛ اهواز؛ ایران
عبدعلی ناصری - استاد؛ گروه آبیاری و زهکشی؛ دانشکده مهندسی علوم آب؛ دانشگاه شهید چمران اهواز؛ اهواز ایران
سعید برومندنسب - استاد؛ گروه آبیاری و زهکشی؛ دانشکده مهندسی علوم آب؛ دانشگاه شهید چمران اهواز؛ اهواز؛ ایران
علیرضا کیانی - دانشیار؛ بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی؛ مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان؛ سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی؛ گلستان؛ ایران

کم آبیاری و استفاده صحیح از منابع آب شور در بخش کشاورزی از جمله راهکارهای بهینه سازی مصرف آب و ارتقای بهره وری آب می باشد. به منظور بررسی اثرات کم آبیاری و شوری آب آبیاری بر رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی، آزمایشی به روش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با دو عامل میزان آب آبیاری و شوری آب آبیاری در سه تکرار انجام گردید. میزان آب آبیاری در سه سطح ۱۰۰، ۸۵ و ۷۰ درصد نیاز آبی گیاه و شوری آب آبیاری در سه سطح ۳/۲، ۸ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر بودند. نیاز آبیاری بر اساس تامین کمبود رطوبت خاک و میزان شوری خاک با نمونه برداری از اعماق مختلف خاک تعیین شد. نتایج نشان داد که میزان شوری خاک رابطه مستقیم و معنی داری با هدایت الکتریکی آب آبیاری داشت، بطوری که شوری خاک در تیمار آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی ۱۲ دسی زیمنس بر متر ۷۳/۱ تا ۸۴/۱ برابر مقدار آن در آبیاری با آب دارای هدایت الکتریکی ۳/۲ دسی زیمنس بر متر بود. شوری خاک با افزایش عمق خاک کاهش یافت. تاثیر میزان آب آبیاری بر تعداد و طول برگ و تعداد برگچه و شوری آب آبیاری بر تعداد و طول و عرض برگ، تعداد برگچه و محیط تنه نهال ها معنی دار بود. اثرات متقابل میزان آبیاری و شوری آب بر تمام صفات رویشی به جز کلروفیل برگ و عرض برگچه معنی دارگردید، بطوری که میزان افزایش این صفات در تیمار I۱S۱ نسبت به I۳S۳ از ۳/۱ تا ۶/۳ برابر در نوسان بود. بیش ترین رشد رویشی نهال های خرمای رقم برحی در آبیاری با تیمار I۱S۱ حاصل شد که اختلاف معنی داری با تیمار I۲S۱ نداشت.

آبیاری, آب شور, خاک پوش, خرما