شهریار افندی زاده زرگری - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایرا
سید بهمن مقیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایرا

مبحث تعادل ترافیکی یا تخصیصترافیکعلاوه بر پیشبینی جریان ترافیکدر شبکه و نقشقابل توجه آن به عنوان یکی از مراحل برنامهریزی حمل و نقل، دارای کاربردهای مهمی در شاخههای دیگر حمل و نقل نیز میباشد. از جمله این شاخههای حمل و نقل میتوان از ارزیابی پروژههای حمل و نقل، مدیریت سیستمهای حمل و نقل و طراحی شبکههای حمل و نقل نام برد. روشهای تخصیصبر حسب جریان ترافیکرا می توان به دو نوع تخصیصکمان مبنا و تخصیصمسیر مبنا تفکیککرد. در گذشته الگوریتم های بر پایه کمان بسیار مورد توجه بودند، اما پیشرفتهر روز سیستم های حمل و نقلی و نیاز به اطلاعات لحظه ای جریان در مسیرهای شبکه و پیشرفت صنعت کامپیوتر توجه محققان را به سوی الگوریتم های مسیر مبنا معطوف کرده است. در این مقاله به بررسی چهار روش الگوریتم تصویر گرادیان مزدوج ،(GP) الگوریتم تصویر گرادیان ،(NCP) تخصیصمسیر مبنا، تخصیص با مساله تکمیلی غیرخطی پرداخته و سپسنتایج استفاده از این روشها نسبت به هم از نظر تعداد ،(DSD) و الگوریتم تجزیه سیمپلیکال غیرهمفزون (CGP) تکرار، دقت و سرعتدر رسیدن به جواب تعادل مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که الگوریتم های بر پایه مسیر نسبت به الگوریتم های بر پایه کمان با سرعت و دقت بیشتر و بعلاوه با تعداد تکرار کمتر به تابع هدف مورد نظر می رسد. از طرفی حصول اطلاعات مسیر در این روشها موجب افزایشکارایی آنها در برخی روشهای تصمیم گیری خواهد شد. همچنین، میتوان گفت که در بین چهار الگوریتم ها مسیر مبنای بررسی شده، الگوریتم تصویر گرادیان مزدوج با سرعت بیشتر و تعداد تکرار کمتری به تعادل می رسد.

تخصیص ترافیکمسیر مبنا، مساله تکمیلی غیرخطی، الگوریتم تصویر گرادیان، الگوریتم تصویر گرادیان مزدوج، الگوریتم تجزیه سیمپلیکال غیرهمفزون