محمد امیری
ابوالحسن افکار

مقدمه: تامین کیفیت خدمات و مراقبت های بهداشتی درمانی بدون رعایت موازین اخلاقی و رعایت حقوق بیمار امکان پذیر نمی باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش ارائه دهندگان خدمات سلامت از منشور حقوق بیماران در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در ۱۳۸۷ انجام شد.     روش پژوهش: این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی بود و به شیوه توصیفی – مقطعی انجام شد. در این مطالعه نیمی از افراد جامعه پژوهش به طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای سیستماتیک مورد مطالعه قرار گرفته و پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر ۳۹ سوال عمومی اختصاصی جهت تکمیل در اختیار آنان قرار گرفت. اعتبار محتوایی پرسشنامه توسط اساتید و کارشناسان مرتبط تایید و پایایی آن از طریق آزمون – بازآزمون احراز که برابر ۰.۸۹۷ بود. پرسشنامه ها بی نام بوده و محرمانه بودن اطلاعات شرکت کنندگان رعایت شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.     یافته ها: ۵۳.۳ درصد مصاحبه شدگان اعلام نمودند که با منشور حقوق بیمار به طور کامل آشنایی دارند. ۳۱.۹ درصد از افراد مورد مطالعه اطلاعات خود را در حین تحصیل کسب نموده و ۱۸.۱ درصد از طریق کارگاه ها و سمینارهای آموزشی به دست آورده بودند. برلی ۸۴.۱ درصد از افراد تا زمان پژوهش دوره آموزشی از سوی بیمارستان در این زمینه برگزار نگردیده بود. میانگین نمرات آگاهی برابر ۳۶.۹ از ۴۵، میانگین نمرات نگرش برابر ۷۶.۹ از ۹۰ بود. بین نمرات آگاهی و نگرش ارتباط معناداری مشاهده گردید(p=۰.۰۰۱)     نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین آگاهی و نگرش پیشنهاد می گردد که بیمارستان ها برنامه های برای آموزش منشور حقوق بیماران برای پرسنل خود داشته باشند.