علی وفایی
محمدرضا شیدفر

     مقدمه: در چارچوب استراتژی ارتقاء سلامت، یکی از مهم ترین نقش های اجرایی که از بیمارستان ها انتظار می رود، ارائه برنامه های آموزشی – ارتباطی برای بیماران می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت ارایه خدمات آموزش بیمار و شناسایی موانع و عوامل تاثیرگذار سازمانی د ربیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.      روش تحقیق: در این پژوهش ۴۴۱ نفر بیمار،۲۰۰ پزشک و۱۸۵ پرستار و۷۰ سرپرستار و مدیر از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال ۱۳۸۷ شرکت داشتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری گردید. تحلیل داده ها توسط آزمونهای آماری کای دو و آنالیز واریانس انجام گردید.      یافته ها: در این مطالعه تنها ۴۲% بیماران آموزش های مورد نیاز را دریافت نموده بودند، هر چند عمده آنان از میزان زمان اختصاص داده به آموزش (د ر۳,۸۳% موارد کمتر از ۵ دقیقه) و محتوای آموزش رضایت کافی نداشتند. در مورد این نقیصه ۴/۷۹% پزشکان، کمبود وقت را مهمترین مانع آموزش بیمار معرفی نمودند. ۷۲% مدیران بیمارستان ها هم امکان ایفای نقش آموزش از سوی پرستاران را در شرایط موجود منتفی دانستند.     نتیجه گیری: برنامه آموزش بیماران در بیمارستان های مورد مطالعه در وضعیت رضایت بخش نیست و لازم است برای رفع این مشکل یک برنامه مداخله ای چند وجهی از سوی مسئولین در نظر گرفته شود؛ برنامه ای که هم در جهت تغییر نگرش بیماران، پزشکان و مدیران ارشد بیمارستان ها وارد عمل شود و در جهت رفع موانع موجود از جمله نبود فضای آموزشی مناسب برای بیماران، نبود مواد آموزشی مناسب و حجم زیاد کاری پرستاران تلاش نماید.

آموزش, بیمار, بیمارستان, عوامل سازمانی