تحلیل آسایش دمایی انسان در نواحی گرم و خشک با رویکرد گردشگری شهرستان زاهدان

مطالعه شرایط زیست اقلیم انسانی نقش مهمی در برنامهریزیهای صنعت گردشگری ایفا میکند. در این تحقیق وضعیت زیست اقلیم انسانی شهر زاهدان در راستای توسعه گردشگری با استفاده از شاخص های PMV،PET و UTCI طی یک دوره زمانی ۲۷ ساله (۱۳۹۶-۱۳۷۰) مورد ارزیابی قرار گرفت. بنابراین دادههای هواشناسی دمای هوا، رطوبت نسبی، فشار بخار آب، سرعت باد و پوشش ابر برای ایستگاه سینوپتیک زاهدان طی دوره زمانی مورد نظر از سازمان هواشناسی کشور دریافت گردید. در ادامه با در نظر گرفتن متوسط دراز مدت پارامترهای مذکور مقادیر شاخصهای زیست اقلیمی در ماههای مختلف سال محاسبه شد. نتایج نشان داد که در طول دوره مورد مطالعه تنشهای گرمایی و سرمایی بسیار شدید به ندرت در منطقه مشاهده می شود که این میتواند به دلیل در نظر گرفتن میانگین روزانه مقادیر پارامترهای اقلیمی جهت محاسبه شاخصها باشد. همچنین بهترین شرایط آسایش اقلیمی شهرستان زاهدان برای بازدید گردشگران براساس شاخص PMV و PETماه های فروردین و مهر و مطابق شاخص UTCI ماه های فروردین، آبان، آذر و اسفند تعیین گردید که برمبنای الگوی سالانه دما و رطوبت نسبی در طول دوره آماری شاخص های PMV و PET واقعیت های اقلیمی منطقه را بهتر از UTCI نشان دادند. بنابراین شاخص های مناسب تری برای تعیین دورههای آسایش اقلیمی و فعالیتهای گردشگری در شهرستان زاهدان می باشند.

Keywords:

گردشگری , آسایش اقلیمی , شاخصهای زیست اقلیمی , زاهدان