علیرضا حمزه سیاه بیل - دانشجوی دکتری رشته مدیریت آموزش عالی، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مجتبی معظمی - استادیار گروه مدیریت آموزش عالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
اسمعیل کاوسی - استاد گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
رشید ذالفقاری زعفرانی - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

تحلیل و فهم تعارض منافع در سیاستگذاری و ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران با محوریت قرار دادن نهاد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان یکی از ۱۹ وزارتخانه دولت ایران و مسوول انسجام بخشیدن به امور اجرایی، سیاست گذاری نظام علمی، تحقیقاتی و فناوری کشور میسر می شود. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان یک ابرسازمان دارای بخش های متنوعی در حوزه ی تصمیم سازی و اجراست که موقعیت های تعارض منافع بسیاری را شامل می شود.  در تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر و در پاسخ به بنیان های تعارض منافع در ساختار آموزش عالی جمهوری اسلامی ایران این فرضیه مطرح می شود که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی ایران اغلب حاصل قواعد و قوانینی است که بر اعضای دانشگاه ها و هیات علمی حاکم است. نتایج و یافته های پژوهش حاضر بر این تآکید دارند که تعارض منافع در حوزه آموزش عالی می تواند منجر به کاهش کیفیت آموزش، ایجاد انواع و اقسام تقلب های علمی و برتری یافتن مسائلی مانند پول و درآمد نسبت به دانش شود. 

تعارض منافع, مدیریت تعارض, آموزش عالی, دانشگاه