ارزیابی عملکرد و تاثیر آن بر عملکرد مالی و غیرمالی در صنعت خودرو و قطعات

صنعت خودرو و قطعات به عنوان یک صنعت فراملی در سراسر جهان شناخته شده است و به لحاظ جایگاه، اهمیت و وسعت کسب و کار در رتبه هفتم اقتصاد جهان قرار دارد. این صنعت به دلیل پیچیدگی های فنی و نیاز گسترده به سایر صنایع در ساخت قطعات و لوازم، زنجیره تامین ارزش گسترده ای را ایجاد کرده است، به طوری که حدود ۶۰ صنعت گوناگون به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با آن در ارتباط هستند. یکی از موضوعات حائز اهمیت برای صنعت خوردو سازی در بازار رقابتی ایران، تمرکز بر بهبود مستمر در عملکرد مالی و غیرمالی است. یکی از عوامل کلیدی اثرگذار بر بهبود عملکرد، وجود نظام ارزیابی عملکرد است. با عنایت به جایگاه خطیر این صنعت، پژوهش حاضر به صورت موردی به بررسی تاثیر نظام ارزیابی عملکرد بر عملکرد مالی و غیرمالی شرکت های صنعت خودرو و قطعات پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. در این مطالعه نظام ارزیابی عملکرد از دو بعد مورد بررسی قرار گرفته است؛ گام نخست، بررسی وجود یک نظام ارزیابی عملکرد و گام دوم، سطح پیشرفت آن. عملکرد شرکت های نمونه نیز از دو بعد مالی و غیرمالی ارزیابی گردید. به منظور اندازه گیری متغیر عملکرد مالی و بعد مالی ارزیابی عملکرد، اطلاعات واقعی مورد نیاز از صورت های مالی شرکت های نمونه برای سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ استخراج گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات مرتبط با عملکرد غیرمالی و همچنین ابعاد غیرمالی ارزیابی عملکرد و سطح پیشرفت آن، پرسشنامه ای برای اعضای هیات مدیره ۱۹ شرکت های فعال در صنعت خودرو و قطعات ارسال گردید. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که در صنعت خودرو و قطعات، سیستم متناسبی مشتمل بر ابعاد مالی و غیرمالی برای ارزیابی عملکرد موجود است. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که عملکرد مالی و غیرمالی ارتباط مستقیم و معناداری با وجود نظام ارزیابی عملکرد دارد. همچنین در شرکت هایی که نظام ارزیابی عملکرد انگیزشی حاکم است، عملکرد مالی و غیرمالی نسبت به شرکت هایی که از نظام ارزیابی عملکرد علی-معلولی و با استاندارد حداقلی استفاده می کنند، بیشتر است.

Keywords:

نظام ارزیابی عملکرد , نظام ارزیابی عملکرد انگیزشی , عملکرد علی-معلولی , عملکرد مالی و غیرمالی , صنعت خودرو و قطعات