مریم درخشان نژاد - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان
ایمان الله بیگدلی - دانشیار دانشگاه سمنان
سعید اعظمی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه سمنان
شاهرخ مکوندحسینی - دانشیار دانشگاه سمنان

نقص در بازشناسی عواطف چهره­ای از جمله مشکلات برجسته­ی بیماران اسکیزوفرن می­باشد با این وجود اطلاعات اندکی در خصوص چگونگی این نقص در زیر گروه­های اسکیزوفرن موجود می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر، مقایسه بازشناسی جلوه­های عواطف چهره­ای بین سه زیر گروه اسکیزوفرن پارانوئید، آشفته و باقیمانده و نیز ارتباط آن با علائم مثبت و منفی این بیماران می­باشد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی مقایسه­ای می­باشد. به شیوه نمونه­گیری در دسترس و بر اساس تشخیص روانپزشکی، مصاحبه بالینی و ملاک­­های ورود و خروج، ۶۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرن در بیمارستان رازی شهر تهران انتخاب شدند (۱۹ بیمار پارانوئید، ۲۱ بیمار آشفته، ۲۰ بیمار باقیمانده). ابزارهای پژوهش شامل آزمون بازشناسی عواطف چهره­ای و مقیاس علائم بالینی PANSS بود. برای تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک­راهه و آزمون­های تعقیبی، و نیز آزمون همبستگی غیرخطی ایتا استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد بیماران آشفته در مقایسه با دیگر زیرگروه­ها در بازشناسی عواطف چهره­ای ضعیف­تر می­باشد و پس از آن به ترتیب بیماران نوع پارانوئید و باقیمانده بیشترین نقص را داشتند. بعلاوه نقص در بازشناسی با علائم منفی بیماران رابطه­ی معنادار­ داشت. به طورکلی، شدت نقص بازشناسی عواطف چهره­ای در بین زیرگروه­های مختلف بیماران اسکیزوفرنی متفاوت می باشد.

اسکیزوفرنی, بازشناسی عواطف چهره ای, علائم مثبت و منفی