تناسب‎سنجی اراضی به‎منظور احداث مزارع فتوولتائیک به‎کمک تلفیق سیستم‎های جمع ساده وزنی و استنتاج فازی در ایران

انرژی خورشیدی یکی از منابع انرژی تجدید­پذیر است که با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران، می­تواند به خوبی مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش مطالعه جامعی را در زمینه شناسایی مناطق مستعد و با پتانسیل بالا برای احداث نیروگاه­های فتوولتائیک در ایران ارائه داده است. برای انجام پژوهش، در گام نخست پس از تعیین محدوده مورد بررسی، معیارهای موثر در پتانسیل‎سنجی به‎کمک مطالعات پیشین و روش دلفی استخراج شد. در گام بعد، از روش دیمتل برای پیاده­سازی ساختار شبکه و از مدل فرایند تحلیل شبکه­ای نیز، برای وزن‎دهی معیارها استفاده شد. در ادامه، روش فرا­ابتکاری SAW-FIS برای تلفیق نتایج به‎کار گرفته شد و با دقت حدود ۸۴ درصد، پتانسیل کلیه خشکی­های ایران برای احداث مزارع فتوولتائیک مورد شناسایی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد، ایران دارای پتانسیل فوق‎العاده بالایی برای بهره­گیری از تکنولوژی فتوولتائیک است؛ به‎گونه­ای که ۳۱ درصد از خشکی­های ایران در سه کلاس عالی، بسیار خوب و خوب قرار گرفتند و مناطق استقراریافته در کلاس یک یا کلاس خیلی ضعیف، کمتر از یک درصد خشکی­های ایران را شامل می­شوند. نتایج همچنین نشان داد سه استان یزد، کرمان، خراسان جنوبی، به‎ترتیب دارای بهترین پتانسیل برای احداث نیروگاه‎های فتوولتائیک هستند. 

Keywords:

روش جمع ساده وزنی , سیستم استنتاج فازی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , مزارع فتوولتائیک