روششناسی دانش تربیت اسلامی

تعلیم و تربیت اسلامی به عنوان یک رشتهی علمی یا عرصهای مطالعاتی که به بررسی مسائل تعلیم و تربیتاز منظری اسلامی میپردازد، در کانون توجه اندیشمندان مسلمان در چند دههی اخیر بوده است. این مقالهمیکوشد با تبیین دیدگاههای یکی از اندیشمندان ایرانی صاحبنظر دربارهی هویت و روششناسی این دانشانسانی-اسلامی، به تحلیل و نقد رویکرد پیشنهادی ایشان به روششناسی تربیت اسلامی (از هر دو زاویهیمعرفتشناختی- علمشناختی و دینی) بپردازد. نقدها عمدتا مبتنی بر تحلیل منطقی و بررسی انسجام درون یدیدگاههای ایشان بوده و حتی الامکان از نقدهای بیرونی و مبنایی احتراز گردیده است.مقاله (پس از مقدمه) در چهار بخش کلی سامان یافته است: بخش نخست به مرور مهمترین مبانیروششناختی این رویکرد اختصاص یافته و بخشهای دوم و سوم نیز، به بررسی چیستی دانش تربیتاسلامی و روشهای پژوهش در آن بر اساس این رویکرد، اختصاد دارد. در پایان نیز، برخی ملاحظات وتاملات دربارهی دیدگاههای ایشان طرح شدهاند.

Keywords:

روش شناسی تربیت اسلامی , نظریه تربیتی اسلامی , پژوهش در تربیت اسلامی , علم دینی , خسرو باقری