سجاد میری

در حال حاضر در بسیاری از شهرهای جهان شاهد رشد و علاقه به طیف وسیعی از شیوه های شهری "فضای کوچک"هستیم که در حال تغییر شکل دادن فضاهای شهری هستند. این شیوه ها شامل اقداماتی از قبیل: باغبانی چریکی ومشارکتی؛ تعاونی های مسکن و خرده فروشی؛ فلاش موبینگ (گرد هم آوری هدفمند) و سایر تاکتیک های شوک؛ طرح های اقتصاد اجتماعی و مبادله؛ جنبش های "فضاهای خالی" برای اشغال ساختمان های متروکه جهت طیف وسیعی ازاهداف؛ شیوه های خرده فرهنگ مانند دیوار نویسی / هنر خیابانی، اسکیت بورد و پارکور و غیره می باشد. در این مقاله سوالاتی مطرح می شود، از جمله: این اقدامات تا چه حد شکل جدیدی از سیاست های شهری را تشکیل می دهد که ممکن است شهری عادلانه تر و دموکراسی تری را به وجود آورد؟ این مقاله در پاسخ به این پرسش، به اصطلاح "شهرنشینی های خود ساخت" را از دیدگاه "حق به شهر" در نظر می گیرد. این مقاله پس از ارزیابی انتقادی این مفهوم،استدلال می کند برای اینکه اقدامات شهرنشینی خود ساخت، موارد گسترده تری از سیاست های شهری را از طریق اختصاص فضای شهری ایجاد می کند. همچنین نیاز به پدید آوردن اشکال جدید قدرت در شهر بر اساس برابری ساکنان شهری دارد. این ادعا از طریق تجزیه و تحلیل شیوه های خود ساخته گروه فعال BUGA UP مستقر در سیدنی (بیلبورد به کار گیری هنرمندان گرافیتی علیه تبلیغات ناسالم) و تصرفات تبلیغات خیابانی نیویورک و مادرید نشان داده می شود.

حق به شهر، خود ساخت، شهرنشینی مدرن، شهرنشینی های خودساخت، شهرهای فضای کوچک.