شهربانو ناصر - کارشناس ارشد مدیریت فرهنگی

عدم توجه به ویژگی های خاص مکانی و فرهنگی و ارزش های بومی و محلی در فرآیندهای توسعه شهری منجر به یکنواختی سیما و ظاهر شهرها شده است و محلات شهری به عنوان مکان تبلور فرهنگ جایگاه و هویت خود را ازدست داده و همچنین جذابیتهای ناشی از تمایزات مکانی و فرهنگی در این راس تا کم رنگ شده است. در این راستا لزوم بازنگری در اقدامات مربوط به بازآفرینی در بافتهای تاریخی به منظور استفاده از امکانات و پتانسیلها و ارتقاء حس تعلق و درنتیجه هویتمندی محلات احساس می گردد. نقش محلات تاریخی در شهرهای گذشته به عنوان مکان تبلور فرهنگ جاری در فضا بسیار پررنگ و حائز اهمیت است. این پژوهش حال این پرسش مطرح است که چگونه میتوان از طریق ساماندهی مناسب ف ضاهای شهری به مدیریت فرهنگی شهروندان مبادرت ورزید؟ آیا ا صولا ساماندهی فضاهای شهری سهمی در مدیریت فرهنگی شهروندان دارد؟ جامعه شهری سالم و شکوفا خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و ارزیابی شاخص های کیفیت فضاهای فرهنگی اجتماعی شهر تهران است. روش این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی-تحلیلی می با شد. جامعه آماری پژوهش را ۷۵ نفر از مدیران و متخ ص صان در زمینه مزبور را شامل می شود که با ا ستفاده ازپرسشنامه شاخص ها شناسایی و امتیاز بندی شده است. با استفاده از روش تحلیل عاملی، ۴ عامل موثر مشخص گردید که این عوامل جمعه ۱۸/۹۱ درصد از واریانس را تبیین و محاسبه می نمایند. نتایج مستخرج از این تحلیل نشان می دهد که عامل کالبدی با درصد واریانس ۴۴/۶۵ اولویت اصلی و عملکرد اجتماعی با ۳۳/۱۲ درصد از واریانس، اقتصادی با ۳۷/۸ و زیست محیطی با میانگین وزنی ۰۲/۵ درصد از واریانس به ترتیب تاثیر گذارترین عوامل بر کیفیت فضاهای فرهنگی می باشد.

فضا، فضاهای فرهنگی، شاخص های کیفیت، تحلیل عاملی، تحلیل سلسله مراتبی، کلانشهر تهران