بررسی نحوه طراحی شهرها جهت بهبود سلامت فردی

برنامه ریزی شهری وابسته به خودرو در سراسر جهان منجر به کاهش سطح فعالیت های فیزیکی NPec و افزایش آلودگی محیطی (ازجمله آلودگی هوا، آلودگی صوتی و گرمای حاصل از تعامل انسان و طبیعت) شده است. در شهرهای کنونی بیش از ۷۰ درصد فضاهای عمومی به وسایل نقلیه موتوری اختصاص داده شده است . در حالی که در یک طراحی پایدار بیش از ۲۵ درصد توصیه نمی شود. مناطق بسیار کمی در شهرها برای فضاهای عمومی و آزاد اختصاص داده شده است. به هر حال، اصلاح این مناطق و فضاها برای فعالیت های مسکونی (مثل عملکرد (Pe و تجاری به زیبایی شهر می افزاید و می تواند اصلاح و تغییرات جوی را با انجام خدمات اکوسیستم فراهم آورد.

Keywords:

حمل و نقل فعال , ارزیابی تاثیرات سلامت , فضای عمومی , پایداری – برنامه ریزی حمل و نقل – برنامه ریزی شهری