نقش مدیریت شهری در ایجاد و ارتقای تاب آوری اجتماعی جهت کاهش نرخ مهاجرت از ایران

توسعه شهرهای پس انقلاب صنعتی، زندگی اکثر مردم را تحت تاثیر خود قرار داده و در دهه های اخیر این رشد در کشورهای درحال توسعه به صورت چشمگیری اتفاق افتاده است.گسترش روزافزون شهرها سبب شده تا آنهابه عنوان کانون عظیمی از توده جمعیت شناخته شده و پیچیدگی در محیط زندگی شهری و روابط بین افراد رخ دهد. در این میان، مدیریت شهری صحیح میتواند تاثیر زیادی در رضایت اجتماعی شهروندان و افزایش میزان تاب آوری آنها داشته باشد. این پژوهش از طریق روش توصیفی - تحلیلی مبتنی بر بررسی نمونه های موردی و آنالیز شاخصه ها از طریق نرمافزار IBM SPSS STATISTICS ۲۴ باهدف بررسی نقش مدیریت شهری در ایجاد و بهبود تاب آوری اجتماعی به ارزیابی و سنجش چگونگی و چرایی این مقوله در جهت کاهش نرخ مهاجرت از ایران می پردازد. از این رو از طریق پرسشنامه و سپس با تحلیلهای نموداری به مقایسه شاخص های تاب آوری و ارتباط آن با مدیریت شهری پرداخته شده و هدف اصلی این پژوهش شناسایی عملکرد مدیریت شهری و رابطه آن با تاب آوری و پس از آن مهاجرت و شناسایی عوامل دافعه مبدا میباشد. اینکه آیا سیاستها و اقدامات مدیریت شهری تا کنون تاثیری در ارتقای تاب آوری اجتماعی و در نتیجه کاهش میل مهاجرت، به دنبال داشته است؟ پرسش اصلی تحقیق می باشد. به نظر می رسد شناسایی عوامل جاذب مهاجرت و بهسازی شرایط اجتماعی موجود در کشورهای در حال توسعه، باعث کاهش میل مهاجرت خواهد شد. همچنین در این پژوهش متغیر مستقل، عوامل جاذب مهاجرت و متغیر وابسته، بهسازی شرایط اجتماعی موجود است. تهیه وبررسی پژوهش فوق نیازمند بازخوانی نظریات صاحبنظران پیرامون این موضوع و مقایسه با داده های کلان نیز میباشد. نتیجه آن که عوامل موثر بر مهاجرت از منظر مدیریت شهری در چهاربخش کلی تعریف میشود. الف) عوامل سیاسی؛ ب) عوامل اقتصادی؛ ج) عوامل جمعیتی؛ د) عوامل محیطی.

Keywords:

تاب آوری , مدیریت شهری , مهاجرت خارجی , میل مهاجرت.