تاثیر دو برنامه مختلف تمرین مقاومتی بر عوامل همورئولوژیکی در مردان غیرفعال سالم

هدف: با توجه به تناقض­های مربوط به اثرات تمرینات مقاومتی بر پارامترهای همورئولوژیکی مرتبط با بیماری­های قلبی-عروقی، تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی مختلف (هایپرتروفی و قدرتی بیشینه) بر عوامل همورئولوژیکی در مردان غیرفعال سالم انجام شد. روش: ۳۹ دانشجوی مرد ۲۰-۱۸ ساله سالم غیر فعال به طور تصادفی به سه گروه کنترل (۱۲n=)، تمرین مقاومتی هایپرتروفی (۱۴n=) و قدرتی بیشینه (۱۳n=) تقسیم شدند. گروه­های تمرین به مدت ۱۲ هفته در تمرینات مقاومتی (۳ جلسه/هفته،  ۶ ایستگاه/جلسه و در هر ایستگاه ۳ نوبت) شرکت داشتند. تمرینات مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بیشینه به ترتیب باشدت ۷۰-۶۵% و ۸۵-۸۰% یک تکرار بیشینه، انجام شد. نمونه­های خونی قبل و ۴۸ ساعت پس از دوره تمرین گرفته شدند و برای اندازه گیری متغیرهای همورئولوژیکی آنالیز شدند. داده­های عوامل همورئولوژیکی با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه مستقل بررسی شدند. یافته­ها: پروتئین­تام، ویسکوزیته پلاسما و تجمع­پذیری گلبول­های قرمز  متعاقب ۱۲ هفته تمرین مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بیشینه به طور معنی دار کاهش یافتند (۰۵/۰>P). از طرفی، تغییرشکل­پذیری گلبول­های قرمز در هر دو گروه تمرین مقاومتی به طور معنی­دار افزایش پیدا کرد (۰۵/۰>P). به هر حال، افت دامنه ویسکوزیته پلاسما در گروه هایپرتروفی نسبت به گروه قدرتی بیشینه به طور معنی دار بیشتر بود (۰۵/۰>P). به علاوه، افت معنی­دار ویسکوزیته خون تنها در گروه هایپرتروفی مشاهده شد (۰۵/۰>P).  نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های تحقیق حاضر می­توان نتیجه­گیری نمودکه هر دو نوع تمرین مقاومتی هایپرتروفی و قدرتی بطور مشابهی بر ویژگی­های رئولوژیکی گلبول­های قرمز تاثیر دارند، ولی تمرین مقاومتی هایپرتروفی باعث بهبود بیشتر ویسکوزیته خون و پلاسما و در نهایت سیالیت خون می­ شود. لذا، مردان غیرفعال و سالم می توانند جهت بهرمندی از فواید تمرینات مقاومتی بدون نگرانی از بروز تغییرات نامطلوب در شاخص­های همورئولوژیکی مرتبط با ترمبوز به این تمرینات بپردازند.