رویکرد مشارکتی، توسعه شهری و توانمندسازی مدیریت شهری

با توجه به رشد فزاینده شهرنشینی، پیچیده شدن مسائل شهری و بروز مشکلات عمده اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، حمل و نقل،...در شهرها، لزوم چاره اندیشی و بکارگیری برنامه ای جامع برای مواجه با اینگونه مسائل و بهبود زندگی شهری امری ضروری است. ازجمله این برنامه ها که در اجلاس سازمان ملل متحد با عنوان هابیتات 2 در 1996 نیز مطرح گردیده، الف- افزایش کیفیت معیارهای عملکردی مدیریت شهری و ب- تشویق مردم به مشارکت در امور شهری می باشد. با توجه به اینکه بهبود نظام مدیریت شهری و چاره اندیشی درجهت کارا نمودن سازوکارهای نظام مدیریت شهری بعنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر بیش از پیش مطرح گردیده، در این میان رویک رد مشارکتی بعنوان رهیافتی کلی، از جمله راهکارهای توانمندسازی نظام مدیریت شهری بوده که از دهه 1980 به بعد، مورد توجه صاحب نظران، متخصصان و مدیران شهری واقع گردیده است. درواقع این رویکرد که در چارچوب سیاست گذاریهای بهبود و توانمندسازی مدیریت شهری مطرح شده، می تواند ابزارهای کلیدی اثرگذاری را در اختیار نظام مدیریت شهری قرار دهد. در این نوشتار ضمن واکاوی نظام مدیریت شهری و چالشهای موجود در آن، نیاز به دیدگاهی نوین در نظام مدیریت شهری را بعنوان واقعیتی انکار ناپذیر مطرح و در چارچوب یک مدیریت نوین شهری به ضرورت نیاز به رویکردی مشارکتی در توسعه و مدیریت شهری پرداخته شده است.

Keywords:

توسعه شهری , رویکرد مشارکتی , مشارکت شهری , مدیریت توانمند شهری