مصطفی دلسوز - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سیدرضا مظلوم - مربی، گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
امیرحسین میرحقی - استادیار، گروه فوریت پزشکی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: حوادث هسته ای-رادیواکتیو چالش های فراوانی برای سیستم های سلامت دارند؛ لذا آموزش تریاژ پیش بیمارستانی اهمیت ویژه ای دارد. مشخص نیست شبیه سازی مانوری با ایجاد بازخوردهای بیشتر نسبت به آموزش کارگاهی تا چه میزان اثربخش است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش تریاژ پرتویی با روش شبیه سازی مانوری و کارگاهی بر خطای تریاژ  پرتویی امدادگران نظامی انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پس آزمون و پیش آزمون است که روی ۳۰ نفر از امدادگران پادگان های مشهد در تیر ماه ۱۳۹۹ انجام شد. نمونه گیری تصادفی از دو مرکز انجام شد و شرکت کنندگان به دو گروه مداخله (شبیه سازی مانوری) و کنترل (کارگاه) تقسیم شدند. ابزار اصلی پرسش نامه پژوهشگرساخته بررسی مهارت تریاژ  پرتویی و چک لیست آسکی بود که روایی و پایایی آن تایید شد. ابتدا پیش آزمون انجام شد. دو هفته پس از مداخله، پس آزمون به صورت آسکی برگزار شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان ۲۲ سال بود و ۴۶ درصد از آن ها مدرک دیپلم داشتند. در پیش آزمون مهارت تریاژ پرتویی گروه ها همگن بود. در پس آزمون تفاوت نمره تریاژ صحیح دو گروه معنی دار بود. در پس آزمون خطای تریاژ گروه مداخله ۳/۳۶ + ۱۰/۷ و گروه کنترل۵/۶۴ + ۳۸/۷ درصد بود. تفاوت نمره تریاژ سنگین و تریاژ سبک گروه مداخله و گروه کنترل نیز معنی دار بود.نتیجه گیری: خطای تریاژ سبک در روش آموزشی کارگاهی به طور قابل توجهی بیشتر از روش آموزشی شبیه سازی مانوری است. ازاین رو به عنوان روش منتخب در آموزش تریاژ  پرتویی توصیه نمی شود.

آموزش شبیه سازی, آموزش کارگاهی, تریاژ, نشت خطرزیا رادیولوژیک