بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری با عوامل دموگرافیک پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد در سال ۱۳۹۳

مقدمه: کیفیت زندگی کاری به معنای تصور ذهنی و رضایت یک کارمند از مطلوبیت فیزیکی و روانی محیط کار و میزان برآورده شدن نیازهای وی از طریق منابع، فعالیت ها و نتایجی که از درگیری و مشارکت در محیط کار به دست می آورد، باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری با عوامل دموگرافیک پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر در سال ۱۳۹۳ در بیمارستان های آموزشی شهر مشهد (امام رضا و قائم) انجام شد. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری براساس مدل Walton بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶ صورت گرفت و مقادیر کمتر از ۰.۰۵ معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این پژوهش ۷۶ درصد از واحدهای مورد بررسی زن و ۲۴ درصد مرد بودند. میانگین سنی پرستاران ۵/۴±۳۵/۲ سال بود. اغلب پرستاران کیفیت زندگی کاری خود را در حد متوسط (۲/۲±۵۰/۵) ارزیابی نمودند. کیفیت زندگی کاری، رابطه معناداری با متغیر جنس نداشت (P>۰.۰۵)؛ اما با متغیرهای سن و سابقه کار، ارتباط معنادار (P<۰.۰۵) و معکوسی (۰.۱۱-=r سن) و (۰.۰۸-=r سابقه کار) داشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که کیفیت زندگی کاری پرستاران با متغیرهای سن و سابقه کاری در ارتباط است. از سوی دیگر، با توجه به اینکه منابع انسانی مهم ترین عنصر هر سازمان محسوب می شوند، ضروری است کیفیت زندگی کاری کارکنان ارزیابی گردد تا بتوان با تعیین عوامل مرتبط و ارتقای آن ها، از توانمندی های بالقوه کارکنان در ارائه خدمات مناسب تر به بیماران و سایر افراد جامعه استفاده نمود.

Keywords:

پرستاران , کیفیت زندگی کاری , ویژگی های دموگرافیک